Ανόρθωσις - φυγούλες 2-0

Ανόρθωσις 0-1 μαραθωνοδρόμοι

αναγέννηση δερύνειας 0-2 Ανόρθωσις

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΜΑΤΣΗΣ

19 Νοεμβρίου 2011...Συμπληρώνονται σήμερα 53 χρόνια από τον θάνατο του αγωνιστή της ΕΟΚΑ Κυριάκου Μάτση. Ως Έλληνες Εθνικιστές τιμάμε τον αθάνατο Κυριάκο Μάτση για την μεγάλη προσφορά του, τόσο πνευματικά όσο και ως αντάρτης, στον αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α. για Ένωση της Κύπρου με την μητέρα πατρίδα Ελλάδα. Επίσης, εμείς ως Ανορθωσιάτες έχουμε ακόμη ένα λόγο να τιμούμε το παιδί του Ελληνισμού, αφού ο Κυριάκος ήταν μέλος της Ανόρθωσης και υπηρετούσε τα ιδανικά με τα οποία γαλουχήθηκε στο σωματείο της Αμμοχώστου. Ιδανικά για τα οποία κάποιοι σήμερα διώκονται από το πολιτικό κατεστημένο.Ακόμη ο ήρωας ανακυρήχθηκε μετά θάνατο επίτιμος πρόεδρος της Ανόρθωσις.

Ο Κυριάκος γεννήθηκε τον Ιανουάριο του 1926 στο χωριό Παλαιοχώρι. Μετά την αποφοίτησή του από το δημοτικό σχολείο του χωριού, πηγαίνει στο Γυμνάσιο της Αμμοχώστου, όπου διακρίνεται για την πνευματική και εθνική του δράση. Το 1946 πήγε στην Θεσσαλονίκη για να σπουδάσει Γεωπονία. Σπούδασε γεωπόνος στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Κατά τα φοιτητικά του χρόνια είχε έντονη δραστηριότητα και υπήρξε ιδρυτής της Εθνικής Φοιτητικής Ένωσης Κυπρίων (ΕΦΕΚ) Θεσσαλονίκης.

Με την έναρξη του αγώνα ο Κυριάκος Μάτσης χωρίς δισταγμό και με καμάρι έγινε μέλος της ΕΟΚΑ. Μετά από προδοσία ο Μάτσης συνελήφθηκε και κρατήθηκε στα κρατητήρια της Ομορφίτας. Παρά τα βάρβαρα βασανηστήρια των αποικιοκρατών ο Μάτσης δεν λύγισε και ανάγκασε τον στρατάρχη Χάρντινγκ για πρώτη φορά να επισκευτεί κάποιον κατάδικο. Του πρότεινε μάλιστα για να συνεργαστεί μαζί του το υπέρογκο ποσό για την εποχή 500.000 λίρες συν προστασία. Η απάντηση όμως του παλληκαριού μας ήταν "ου περί χρημάτων των αγώνα ποιούμεθα αλλά περί αρετής" αναγκάζοντας τον Χάρτινγκ να φύγει εκνευρισμένος από τα κρατητήρια.

Στις 13 Σεπτεμβρίου 1956, ο Κυριάκος Μάτσης δραπετεύει από τα κρατητήρια Κοκκινοτριμιθιάς και διορίζεται Τομεάρχης της επαρχίας Κερύνειας.

Στις 19 Νοεμβρίου του 1958 μετά από νέα προδοσία οι Βρετανοί περικυκλώνουν το κρυσφήγετο του στο χωριό Δίκωμο. Ενώ οι Βρετανοί του ζητούν να παραδοθεί αυτός απαντάει «Όχι. Δεν παραδίδομαι. Αν θα βγω, θα βγω πυροβολώντας».Οι Βρετανοί κατά την προσφιλή τακτική τους έριξαν χειροβομβίδες στο κρυσφήγετο του αγωνιστή της ΕΟΚΑ, με αποτέλεσμα να καεί ζωντανός.

 
 

Ο Κυριάκος αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για όλους τους νέους της Κύπρου. Περιφρόνησε, όπως και τα άλλα παλληκάρια της ΕΟΚΑ, τον θάνατο και πέρασε στο ήδη, εδώ και πολλούς αιώνες, υπερπλήρες πάνθεον των ηρώων του ελληνικού έθνος. Εμείς, πιστοί υπηρέτες των ιδεών και των αξιών για τα οποία αφιέρωση τη ζωή του ο Κυριάκος Μάτσης συνεχίζουμε τον αγώνα μας με φάρο όλους αυτούς τους ήρωες. Υποσχόμαστε σε όλους αυτούς ότι θα συνεχίσουμε αμείωτο τον αγώνα μας για μια Κύπρο ελεύθερη ελληνική και για μια μεγάλη Ελλάδα εθνικά ανεξάρτητη και λαϊκά κυρίαρχη.

 

 

 

Ο Μύθος του Πολυτεχνείου...

Αντι Προλογου.

Τελειωσα το Πολυτεχνειο τον Ιουνιο του 1974. Τοτε το ΕΜΠ δεν ειχε καμμια σχεσι με το σημερινο Σταλιγκραντ. Το τσιγγαναριο. Την αθλιοτητα, τον μηδενισμο που εμφανιζει το Πολυτεχνειο - Προπυργιο της κομουνιστικης αριστερας και των αναρχικων. Εχαιρε της διεθνους αναγνωρισεως σε ολο τον επιστημονικο κοσμο, οι Μηχανικοι γινοντουσαν ευκολοτατα δεκτοι στα Πανεπιστημια της Ευρωπης και της Αμερικης. Ενώ το ΜΙΤ κάθε χρονο ειχε διδακτορικους μηχανικους με υποτροφια από το ΕΜΠ.


Σημερα η καταντια του Πολυτεχνειου και το επιπεδο "απαιδειας" στην ανωτερα και ανωτατη λεγομενη εκπαιδευσι είναι τραγικο. Αυτό δεν οφειλεται σε ανικανοτητα ή σε μειωμενη ευφυια των σημερινων σπουδαστων, αλλα στην οργανωμενη και επιμελημενη αρνησι του κομμουνιστικου κρατικιστικου συστηματος να επιτρεψη στους νεους να αποκτησουν ουσιαστικη παιδεια.

Στον ολοκληρωτισμο της αναρχιας και της βιας ελεω ..."ασυλου".!

Αναιδεις λετσοι περιθωριακοι ντροπαλοι εραστες του ερυθρου ολοκληρωτισμου, του παραδεισου των γκουλαγκ, της ροζ πουα αριστερας βορειων προαστειων και των "υπερηφανων" οικολογων παριστανουν τους σπουδαστες και με καταληψεις αγριοτητες ψευδο-συνελευσεις και σταλινικες μεθοδους εκβιαζουν απαγορευουν στους σπουδαστες να μορφωθουν για να μην τους ..."εκμεταλλευθη το κεφαλαιο".!

Οι καθηγητες εκτος ελαχιστων εξειρεσεων ηρωικων προσωπικοτητων που αυτοθυσιαζονται χωρις κανενα οφελος, επιτρεπουν, ανεχονται και εκμεταλευονται αυτή την καταστασι.

Η πολιτειακη ηγεσια ανυπαρκτη...

Η πολιτικη "ελιτ" λαικιστικη ψοφοδεης αρλουμποειδης ανικανη...

Επειδη σε πολλες συγκεντρωσεις όταν γινονται συζητησεις για τα γεγονοτα του Πολυτεχνειου και οι συνομιλητες μου διαπιστωνουν ότι ημουν τελειοφοιτος στο Πολυτεχνειο την εποχη εκεινη, σπευδω παντοτε να διευκρινισω ότι δεν ημουν με τους "αυτοεγκλειστους" όπως δεν ηταν και η πλειονοτης των σπουδαστων του Ιδρυματος... Και διηγουμαι τα εξης…





Τα στοιχεία:

Η υπ’ αριθμόν 33437 αναφορά της συγκλήτου του Πολυτεχνείου της 11/10/1975, προς τον εισαγγελέα Δ. Τσεβάν, που επιβεβαιώνει ότι κανένας σπουδαστής δεν σκοτώθηκε κατά το τριήμερο.

Η μαρτυρία του πρυτάνεως του Ε.Μ.Π. Κωνσταντίνου Κονοφάγου στις 20/1/1975, στο πενταμελές εφετείο Αθηνών, ότι μέσα στο πολυτεχνείο δεν σκοτώθηκε κανείς φοιτητής και τα ίδια βεβαιώνει και στο βιβλίο του "Η Εξέγερση του Πολυτεχνείου" 1982 με την προσθήκη ότι ούτε κανείς άλλος πολίτης έχασε την ζωή του μέσα στο Πολυτεχνείο.

Μολονότι το Τεχνικό Επιμελητήριο της Ελλάδος απεφάσισε, κατόπιν εντολών του τότε υπουργού Δημοσίων Έργων και μετέπειτα Δικαιοσύνης Γ.Α. Μαγκάκη, να απονείμη «τιμητική σύνταξη» στις οικογένειες των σπουδαστών που «έχασαν την ζωή τους στο Πολυτεχνείο», ουδείς δικαιούμενος ή μαυροφορεμένη μητέρα ανευρέθη ή έλαβε την ανωτέρω σύνταξιν, που παρέμεινε τελικώς αζήτητη.

Στην μαρμάρινη πλάκα (την οποίαν απεκάλυψεν ως Πρωθυπουργός το 1988 ο Ανδρέας Παπανδρέου) και η οποία εναποτέθη πλησίον της μεγάλης ασώματης κεφάλας, στο χώρο ..."της θυσίας" στο Πολυτεχνείο, τελικώς έχουν αναγραφή δεκαοκτώ ονόματα με την μισοσβυσμένη πλην όμως αναγνώσιμη, διευκρινιστική περιγραφή, "Φοιτητές που έδωσαν την ζωή τους για τα ιδανικά της Εθνικής Αντίστασης 1941-1944". Δηλαδή ελλείψει, ευτυχώς, θυμάτων, στον αποκαλούμενο ..."ιερό χώρο" θυσίας της λογικής και της αλήθειας μάλλον, ή φανταστικών νεκρών αγωνιστών, επιστρατεύθησαν οι φοιτητές του ...1941-1942!!.

Τα ατυχή θύματα των γεγονότων του Νοεμβρίου 1973, που όλα τους σκοτώθησαν έξω και μακριά από το Πολυτεχνείο επιβεβαιώθησαν από το υπ αριθμόν 677/1975 παραπεμπτικό βούλευμα και την υπ αριθμόν 723/1975 απόφαση του πενταμελούς Εφετείου Αθηνών από τα οποία προέκυψε ότι οι πολίτες που σκοτώθησαν κατά το τριήμερο των συγκρούσεων είναι συνολικώς 23.

Όμως με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία κατόπιν εντολής του τότε υπουργού Δημόσιας τάξεως Γ. Σκουλαρίκη επαναφέρθη στην ενεργό υπηρεσία με τα εύσημα του αντιστασιακού και ανέλαβε αστυνομικός διευθυντής ο Γ. Σαμπάνης. Η έρευνα του αστυνομικού διευθυντού Γ. Σαμπάνη κατέληξε στην διαπίστωση ότι κατά το τριήμερο έχασαν την ζωή τους συνολικώς δώδεκα.

Τα ψεύδη:

Ο τότε δήμαρχος Ζωγράφου Δ. Μπέης εβεβαίωνε με μεγαλειώδη σοβαρότητα ότι οι νεκροί ήσαν τόσο πολλοί ώστε η χούντα τους έθαψε σε ...ομαδικούς τάφους με μπουλντόζες έξω από το νεκροταφείο του Ζωγράφου.

Η "θλιβερή" ιστορία της Ηλένια. Την πρώτη επέτειο του ..."Πολυτεχνείου", το 1974, ανάμεσα στα λουλούδια και τις φωτογραφίες υπαρκτών και ανύπαρκτων "νεκρών" που γέμισαν το πολύπαθες κτίριο, τις μάντρες, τις αυλές και τα κάγκελα του, ήταν και το σκίτσο μιας ωραιότατης κοπέλας. Δίπλα του, στο ίδιο κάγκελο υπήρχε ένα σημείωμα με τα εξής δακρύβρεχτα: "Την λένε Ηλένια Ασημακοπούλου. Είναι το κορίτσι μου. Χάθηκε το βράδυ της σφαγής. Κανένας δεν την ξανάδε. Πήγα σπίτι της αλλά έχουν χαθεί και οι γονείς της. Όποιος ξέρει για το μαρτυρικό τέλος της ας με πληροφορήσει".

Το "δράμα" το πήραν οι εφημερίδες, μία από αυτές, δε - η "Αυγή" - έγραψε, κατά λέξη, τα εξής κάτω από το σπαραξικάρδιο τίτλο: "ΤΙ ΑΠΟΓΙΝΕ Η ΗΛΕΝΙΑ ΜΟΥ; Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΕΝΟΣ ΑΓΟΡΙΟΥ ΠΟΥ ΨΑΧΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΟΥ" και τον υπότιτλο: "Ηλένια Ασημακοπούλου. Χτυπήθηκε στις 17 Νοέμβρη στη Στουρνάρα από σφαίρα. Τι απόγινε" λέει: "Χάθηκε το βράδυ της σφαγής. Κανένας δεν την ξανάδε. Πήγα σπίτι της αλλά έχουν χαθεί και οι γονείς της. Όποιος ξέρει για το μαρτυρικό τέλος της ας με πληροφορήσει". Ο νεαρός σπουδαστής εγκατέλειψε όλες αυτές τις μέρες τα μαθήματα του, τοποθέτησε, όπου νόμιζε καλύτερα στο χώρο του Πολυτεχνείου ένα σκίτσο της φτιαγμένο πριν από τα γεγονότα, προσθέτοντας την αγωνία του: "Τι απόγινε;". Το όνομα του νέου είναι Γιάννης Ηλιόπουλος της Ηλεκτρονικής Σχολής". Κατέληγε το άρθρο.

Σε λίγο όμως αποκαλύφθηκε πως το σκίτσο της "...δολοφονημένης" Ηλένιας - στο οποίο τόσοι φοιτητές και τόσες φοιτήτριες γονυπέτησαν δακρυσμένοι – είχε ληφθή από διαφήμιση σαμπουάν της αγγλικής εταιρίας "ΜΠΡΕΚ" και είχε δημοσιευθεί σε πολλά περιοδικά και στην αγγλική έκδοση του τριμηνιαίου "Βόγκ" (το σκίτσο της διαφημίσεως - είναι "παστέλ" - το φιλοτέχνησε ο Άγγλος ζωγράφος Νικόλας Ήγκον και ως μοντέλο ποζάρησε η Νεοζηλανδή Νάνσυ Κρίντλαντ, γνωστό και πανάκριβο φωτομοντέλο, που από ηλικίας 4 χρονών ζει στο Λονδίνο).

Μετά τη διαπίστωση της απάτης, πανικόβλητοι οι διοργανωτές του πανηγυριού έσπευσαν να παραπέμψουν σε δίκη τον Ηλιόπουλο - από το όνομα του φαίνεται ..."γέννησε" την Ηλένια - ο οποίος καταδικάστηκε (άρον - άρον, στις 18 / 2 / 75) σε φυλάκιση οκτώ μηνών....





Η πολιτική εκμετάλλευση.





Ισχυρίσθησαν οι επανακάμψαντες παλαιοί και νέοι πολιτικοί ότι χάρις σ’ αυτά τα γεγονότα ..."επανήλθε η Δημοκρατία στην Ελλάδα". Ενώ την 25η Νοεμβρίου 1973, με αφορμή τα γεγονότα αυτά ουσιαστικώς διεκόπη το εγχείρημα επιστροφής στην Δημοκρατία, ανετράπη η τότε μεταβατική κυβέρνηση Μαρκεζίνη (λόγω της αρνήσεως της, να επιτρέψει τον ελλιμενισμό του 6ου στόλου στην Ελευσίνα και την χρήση της αεροπορικής βάσεως στη Σούδα, κατά τον πόλεμο του Γιαμ Κιπούρ, τον Σεπτέμβριο του 1973.)

Και την εκτροπή συνέχισε το σκληρό δικτατορικό καθεστώς Δ. Ιωαννίδη. Το οποίο κατέρρευσε και παρέδωσε την εξουσία στους πολιτικούς μόνο με την τραγική εμπλοκή της Κύπρου στις 23 Ιουλίου του 1974, οκτώ μήνες περίπου μετά από τα γεγονότα του Πολυτεχνείου.

Ακόμη και η "Πανσπουδαστική" (όργανο του ΚΚΕ εξωτερικού) στο φύλλο υπ αριθμόν 8 έγραφε ότι "το Πολυτεχνείο ήταν έργο 350 πρακτόρων του Ρουφογάλη" τότε αρχηγού της ΚΥΠ.

Ενώ το ...θείον "βρέφος" (μεγαλούτσικο τότε) ο Λαλιώτης μέλος της συντονιστικής επιτροπής στην Αυγή της 17.11.1976 εδήλωνε ότι "Οι μάζες δεν είχαν καμιά διάθεση για αγωνιστική κινητοποίηση".





Η συντονιστική Επιτροπή





Η λεγόμενη συντονιστική επιτροπή με ανακοίνωση της 29ης Σεπτεμβρίου 1974, εβεβαίωνε ότι τα γεγονότα ήσαν ...μερικώς αυθόρμητα. "Το κίνημά μας είναι πολιτικό αλλά κομματικό. Ανάμεσά μας υπάρχουν πολλές τάσεις, αλλά καμιά από αυτές δεν ταυτίζεται με κανένα κόμμα"

Βεβαίως οι επικυρίαρχοι των γεγονότων του Πολυτεχνείου είναι διαχρονικώς οι ίδιοι. Οι διάφοροι αριστεριστές που προκάλεσαν και προκαλούν τους εμπρησμούς τις καταστροφές τις λεηλασίες ακόμη τότε και τις επιθέσεις εναντίον του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως και του κέντρου ΟΤΕ επί της Πατησιών.

Ενώ ταυτόχρονα διαιωνίζεται η ..."ευγενής" άμιλλα καπηλείας των γεγονότων του Πολυτεχνείου από όλα τα κόμματα μολονότι κανένα από αυτά ουσιαστικώς δεν υπήρξε πρωταγωνιστής.





Δηλωσεις Πολιτικων της εποχης εκεινης:





1. Ο Ευάγελλος Αβέρωφ Υπουργός Εθνικής Αμύνης, δηλώνει στο περιοδικό Επίκαιρα, τεύχος 562, την 10 Μαίου 1979.

"...Το πολυτεχνείο υπήρξε μία ευγενική θαραλλέα δημοκρατική εκδήλωση της Νεολαίας. Μόλις όμως εκδηλώθηκε και στέριωσε, κατα την τακτική που δίδαξε ο Λένιν, υπερφαλαγγίστηκε απο το ΚΚΕ και τα συνθήματα απο συνθήματα Δημοκρατίας έγιναν συνθήματα κομμουνισμού. Το πολυτεχνείο όχι μόνο δε έρριξε την Δικτατορία αλλα τη δυνάμωσε. Γιατί αυτό ήταν το έναυσμα που ωθησε πολλούς νέους αξιωματικούς λίγο πολύ απογοητευμένους απο την δικτατορία, να συσπειρωθούν γύρω απο τον Ιωαννίδη που ετοίμαζε συνομωσία αλλα δεν μπορούσε να την κάνη πράξη. Και έτσι επιβλήθηκε μια χειρότερη δικτατορία...

...Τιμώ λοιπόν ειλικρινά και βαθύτατα την πρωτοβουλία και τον ηρωισμό των νέων που ξεκίνησαν αυτό το κτύπημα.Αλλά για να το τιμήσω, νομίζω πως πρέπει να πω αυτό που πιστεύω οι είναι αλήθεια. Δεν είμαι διατεθειμένος λόγω επιμόνου συνθηματολογίας λογω ανυπάρκτων ..."πολυαρίθμων νεκρών" να βοηθήσω και εγώ στην θεσμοποίηση μια ψεύτικης ιστορίας..."





2. Εξ ίσου αποκαλυπτικός ο αείμνηστος Κ. Τσάτσος (Ακαδημαικός, Καθηγητής Πανεπιστημίου, Φιλόσοφος και Πρόεδρος της Δημοκρατίας κατά τα έτη 1974-1980) στο βιβλίο του "Λογοδοσία Μιάς Ζωής" καταμαρτυρεί με μοναδική ειλικρίνεια και θάρρος:

"...Όταν έγινε το πολυτεχνείο, ούτε πήγα επι τόπου, ούτε συγκινήθηκα. Απο την πρώτη στιγμή κατάλαβα ότι αυτά τα πεζοδρομιακά ξεσπάσματα δεν κλονιζαν την δικτατορία και ότι όπως στα χρόνια της κατοχής, υποκρύπτανε κομμουνιστικές επιδιώξεις επικίνδυνες για το μέλλον...

...Εχω την συνείδηση μου ήσυχη ότι δεν συνηργησα στην κατασκευή του μύθου του Πολυτεχνείου. Λυπάμαι τα 5-6 παιδιά που σκοτώθησαν έξω και μακριά, διότι μεσα στο Πολυτεχνείο δεν σκοτώθηκε κανείς. Η σκληρότερη δικτατορία που ακολούθησε, θα διαρκούσε πολύ ακόμη, αν δεν την έρριχνε η εγκληματική ηλιθιότητα της αποπείρας κατά του Μακαρίου..."





Έτσι:





Σε λίγες μέρες θα δούμε πάλι, δυστυχώς, οδοφράγματα, αυτοκίνητ α να πυρπολούνται, περιουσίες να λεηλατούνται, σημαίες να βεβηλώνονται.. Και την κορύφωση της πορείας έξω από κει που τελειώνουν όλες οι ..."σοβαρές" διαδηλωσεις στην Ελλάδα. Την Αμερικανική πρεσβεία.

Ταυτόχρονα, "πολιτικούς", ηθοποιούς, καλλιτέχνες, συνδικαλιστές, δημοσιογράφους να τιμούν την "εξέγερση του Πολυτεχνείου" που χάρις αυτής επανήλθε η ..."Δημοκρατία" (του Ιωαννίδη) στην Ελλάδα, ενώ αρκετοί συμπολίτες μας θα σπεύσουν συν γυναιξί και τέκνοις, γονυκλινείς στην ασώματη κεφάλα του Σβορώνου συγχέοντες τους αναφερόμενους στην μαρμάρινη πλάκα (φοιτητές που έπεσαν επί κατοχής) με τους ανύπαρκτους νεκρούς σπουδαστές στο Πολυτεχνείο.

Δια πολλοστή φόρα η αγνή, ειλικρινής, ανιδιοτελής και υπέρμετρος αγάπη που έχουν οι νέοι προς την ελευθερία παραμένει ανεξάντλητο κεφάλαιο προς εκμετάλλευση.





Η δικη...





Έκθεσις Εισαγγελέως Κυριαζή:

"...Ολόκληρον το κτιριακόν συγκρότημα πλην του τελευταίου προς την οδόν Τοσίτσα οικοδομήματος, καθώς και οι πέριξ αυτού χώροι, προαύλια και κλιμακοστάσια, παρουσιάζουν όψιν γενικής λεηλασίας και εκτεταμένων φθορών. Ιδία αι φθοραί παρουσιάζονται εις τους τοίχους εσωτερικώς και εξωτερικώς, αι επιφάνειαι των οποίων γέμουν συνθημάτων και εμβλημάτων...

...Ενδεικτικώς τα αναγραφέντα συνθήματα, άτινα συνοδεύονται και με ρυπάνσεις δια διαφόρων χρωστικών ουσιών, έχουσιν ως ακολούθως: Λαοκρατία, Προλετάριε σήκω, Ζήτω το προλεταριάτο, Προλετάριοι της Ελλάδος ενωθήτε, ΚΚΕ, KNE, SS = US, σεξουαλική επανάσταση, κάτω η χούντα, θάνατος στον Παπαδόπουλο, παραιτήσου Παπαδόπουλε, θάνατος στο φασισμό, σπιούνοι φασίστες θα πεθάνετε, Χούντα στο απόσπασμα, έξω το NATO, ψωμί - παιδεία - ελευθερία, εργάτες, φοιτητές στον αγώνα, εργάτες - φοιτητές - αγρότες, όχι εκλογές, θάνατος στον ιμπεριαλισμό, ελευθερία - ισότητα - δικαιοσύνη, κάτω το κεφάλαιο και η γραφειοκρατία, ΕΣΑ = βασανιστές, έφτασε η ώρα σας καθάρματα, Έλληνες αντισταθήτε, Αμερικανοί σπίτια σας, απόψε πεθαίνει η Χούντα, επανάσταση λαέ, ζήτω ο ελληνικός απελευθερωτικός στρατός, ζήτω ο λαϊκός απελευθερωτικός στρατός, ζήτω η λαϊκή αντίσταση, κ.ά. ...

...Επίσης ο εσωτερικός χώρος των προαυλίων, των κλιμακοστασίων γέμει τεμαχίων εκ κατεστραμμένων ξύλινων επίπλων, πάσης φύσεως απορριμμάτων και ιχνών εσβεσμένων πυρών..."





Απολογία του Γ. Παπαδοπούλου (Απόσπασμα σχετικό προς τα συνθήματα Ψωμί παιδεία ελευθερία)





"...Ως προς το ψωμί, την οικονομίαν, παραλάβαμεν το εθνικόν εισόδημα εις τα 565 δολλάρια, και παραδώσαμε την διαχείρισιν της εξουσίας όταν ανετράπημεν εις 1.100.

Παραλάβαμεν τον προϋπολογισμόν της χώρας εις το ύψος των 29 δισεκατομμυρίων και παραδώσαμεν την αρχήν, με τον προϋπολογισμόν της χώρας εις 109 δισεκατομμύρια.

Παραλάβαμεν το συναλλαγματικόν απόθεμα της χώρας εις τα 200 εκατομμύρια δολλάρια και το παραδώσαμεν εις τον ένα δισεκατομμύριον πεντήκοντα εκατομμύρια δολλάρια...

Παιδεία! Δύο δισεκατομμύρια τετρακόσια εκατομμύρια ήσαν αι δαπάναι του προϋπολογισμού υπέρ της παιδείας όταν αναλάβομεν την αρχήν. Και παραδώσαμεν κονδύλιον εγγεγραμμένον εις τον προϋπολογισμόν ύψους 15 δισεκατομμυρίων.

Εξακόσιες είκοσι επτά ήσαν αι θέσεις των λειτουργών της ανωτάτης παιδείας, διότι δεν θα αναφερθώ εις την γενικήν, και ανεπτύξαμεν τας καθηγητικάς έδρας εις τον αριθμόν των εννεακοσίων εβδομήκοντα περίπου.

Δύο χιλιάδες εξακόσιοι ήσαν οι προβλεπόμενοι βοηθοί Καθηγητών, ως βοηθητικόν εκπαιδευτικόν προσωπικόν εις τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας, και όταν παραδώσαμεν την αρχήν αι νομοθετημέναι θέσεις ανήρχοντο εις έξι χιλιάδας επτακοσίας, εάν δεν με απατά η μνήμη, εξ αυτών δε είχε κατορθωθεί να συμπληρωθούν περί τας τέσσερεις χιλιάδας οκτακοσίας.

Εδιπλασιάσαμε τας δυναμένας να προσφερθώσι υπηρεσίας εκ μέρους των φοιτητικών λεσχών, εβελτιώσαμε το φοιτητικόν συσσίτιον. Εχορηγήσαμεν τα φοιτητικά δάνεια.

Εχορηγήσαμε δωρεάν τα συγγράματα προς τους φοιτητάς. Εν πάση δε περιπτώσει ολοκληρώσαμε την έννοιαν εις την πραγματικήν μορφήν της δωρεάν παιδείας εις τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα..."





Αντι Επιλογου...:





Οπως γράφει ο αείμνηστος Θ. Παπακωνσταντίνου στο βιβλίο του "Η Μεγάλη Περιπέτεια" εκδόσεις Κάκτος, σελίς 298, "...Θα έλθη όμως κάποτε η ωρα που η υπόθεση "Πολυτεχνείο" θα μελετάται απο τους ιστορικούς, τους κοινωνιολόγους και τους ψυχιάτρους ως μία απο τας χαρακτηριστικωτέρας αποδείξεις της ηθικής και πνευματικής καταπτώσεως της εποχής μας..."





Ιασων
 
 

Πηγή: http://dodoni-gr.blogspot.com

15 Νοεμβίου 1983

Κάποιοι σήμερα γιορτάζουν, κάποιοι άλλοι έχουν ξεχάσει, υπάρχουν όμως και μερικοί τελευταίοι πιστοί που ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΝ.

Εννιά χρόνια μετά την εισβολή του 1974, και συγκεκριμένα στις 15 Νοεμβρίου1983 η Τουρκία αποφασίζει να ανακηρύξει τα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου ως ανεξάρτητο κράτος με όνομα «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου». Ένα κράτος που στην αρχή αναγνωριστικέ μόνο από την Τουρκία και έπειτα και από κάποια άλλα ισλαμικά κράτη.

Σήμερα 37 χρόνια μετά την τραγική εισβολή του 1974 οι πολιτικοί μας έχουν το θράσος να συνομιλούν με ένα κράτος που στην ουσία δεν αναγνωρίζετε από κανένα άρα δεν υπάρχει. Για εμάς το πρόβλημα της Κύπρου είναι πρόβλημα εισβολής και κατοχής από την Τουρκία.

Σήμερα 37 χρόνια μετά είμαστε ακόμα εδώ και θα στηθούμε εμπόδιο στο ξεπούλημα της πατρίδας μας. Μπορεί πολλοί να έχουν ξεχάσει, ΟΧΙ εμείς. Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε αυτούς που λεηλάτησαν, σκότωσαν και βίασαν, αυτούς που κρατάνε την όμορφη μας Αμμόχωστο. Σαν Έλληνες και σαν Ανορθωσιάτες δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τον δρόμο που χάραξε ο Αυξεντίου, ο Μάτσης, ο Αντώνης Παπαδόπουλος, ο Ισαάκ και ο Σολωμού.

ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ ΠΟΥ ΦΕΥΓΟΥΝ

ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ…

Η Ανόρθωση και το ΟΧΙ!

Το Ελληνικό Έθνος τιμά για ακόμη μία χρονιά το ΟΧΙ του Ιωάννη Μεταξά στους Ιταλούς για την κατάληψη της Ελλάδας από τα Ιταλικά Στρατεύματα. Ο Ελληνικός Στρατός έζησε ένδοξες στιγμές στα βουνά της Πίνδου κρατώντας τους επίδοξους κατακτητές μακριά. Στην εποχή όμως που ζούμε δεν θα γίνει καμία αναφορά στον Έλληνα Κυβερνήτη και στον σημαντικό ρόλο που έπαιξε στο να κρατήσει την Ελλάδα ακέραια. Θα μας πουν ακόμα πως η Αντίσταση έγινε από το ΚΚΕ λησμονώντας να αναφέρουν τις περίφημες ανακοινώσεις του κομμουνιστικού κόμματος που αποκάλεσε τον αγώνα των Ελλήνων ως «φασιστικό» και «κατακτητικό», καλώντας τα μέλη του να μην συμμετάσχουν.

Η Ανόρθωση δεν μπορούσε να απέχει από ένα τέτοιο γεγονός. Το σωματείο μας υπήρξε το κέντρο των Εθνικών εράνων και της περίθαλψης Ελλήνων προσφύγων στην Αμμόχωστο. Προσφέρθηκαν πολλές φορές οικογενειακά κειμήλια για την ενίσχυση του ταμείου του Εθνικού Εράνου. Αξίζει ιδιαίτερα να εξαρθεί πως μέσα στα χρόνια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου με απόφαση της «Επιτροπής Ανορθώσεως» διατέθηκε ολόκληρο το ταμείο του Σωματείου, 185 λίρες συνολικά, σαν ελάχιστη βοήθεια, σε εκείνους που αγωνίζονταν για την Λευτεριά της Ελλάδας.

Άξιο αναφοράς είναι και το γεγονός ότι ο τοποτηρητής του Αρχιεπισκοπικού Θρόνου και μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.κ. Λεόντιος επιλέγει το οίκημα της Ανόρθωσις για να  επιδώσει τους αργυρούς αρραβώνες σε όσους είχαν προσφέρει τους χρυσούς αρραβώνες τους για ανάγκες του Έθνους, στον έρανο που είχε διενεργηθεί στην Κύπρο.Η επιλογή αυτή ερμηνεύεται ως η αναγνώριση του πρωταγωνιστικού ρόλου της Ανόρθωσης στην επιτυχία του Εθνικού Εράνου, αλλά και στην ευρύτερη εθνική προσφορά της.

Η Ανόρθωση για ακόμη μια φορά έκανε το χρέος της προς την πατρίδα και τίμησε τους σκοπούς για τους οποίους ιδρύθηκε.Έτσι και εμείς έχουμε χρέος σήμερα να ακολουθήσουμε το λαμπρό παράδειγμα των προγόνων μας και να μην υποταχτούμε σε κανένα.Στην εποχή του ΝΑΙ, είμαστε εδώ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΟΛΩΝ για να φωνάξουμε ένα περήφανο ΟΧΙ που θα κρατήσει τους εχθρούς μας μακριά από την πατρίδα.

«Συνεστήθη εν Βαρωσίοις και υφίσταται από 30 Ιανουαρίου 1911, αναγνωστήριον υπό την επωνυμίαν Ανόρθωσις, επί της ηθικής αναπλάσεως, της ελληνικής μορφώσεως.....»



αποελ 0-0 ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ

ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ!

Μύθος 1ος: «Το ΟΧΙ το είπε ο λαός». Βεβαίως το ΟΧΙ το είπε και ο λαός, αφού όμως πρώτα το είχε πει ο Ιωάννης Μεταξάς. Άλλωστε, τον Ι. Μεταξά ξύπνησε στις 3 την νύχτα της 27ης προς την 28η Οκτωβρίου ο Ιταλός πρεσβευτής. Και ο Ι. Μεταξάς φάνηκε άξιος της πατρίδος. Η αλήθεια είναι, λοιπόν, ότι χωρίς τον Ι. Μεταξά το έπος του ’40 δεν θα γραφόταν ποτέ!

Μύθος 2ος: «Ο Μεταξάς, που ήταν «φασίστας», «γερμανόφιλος» κ.τ.λ., είπε το ΟΧΙ γιατί δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά. Αν δεν το ’λεγε, την επομένη θα τον ανέτρεπε ο λαός». Ωραίο το παραμύθι, αλλά την ώρα που θα ξυπνούσε ο ελληνικός λαός και μέχρι που να καταλάβει τι του γίνεται, οι Ιταλοί θα είχαν φθάσει στην Αθήνα. Ο Ι. Μεταξάς ήταν φλογερός πατριώτης και πραγματικός εθνικός ηγέτης, κι όποιος κι αν του ζητούσε να παραδώσει την Ελλάδα, είτε αυτός ήταν «φασίστας», είτε «κομμουνιστής», είτε «δημοκράτης», αυτός ΟΧΙ θα απαντούσε.

Μύθος 3ος: «Ο Ι. Μεταξάς ήταν τύραννος, δικτάτορας, καταπιεστής του λαού, έστελνε τον κόσμο εξορία κ.τ.λ.». Η αλήθεια είναι ότι το καθεστώς της 4ης Αυγούστου δεν επεβλήθη δια της βίας. Ο Ι. Μεταξάς ήταν πρωθυπουργός της Ελλάδος από την 13η Απριλίου 1936, με την σύμφωνη γνώμη των τότε πολιτικών κομμάτων, εκτός των κομμουνιστών. Από την ημέρα που ανέλαβε τις τύχες της χώρας, το ΚΚΕ προχώρησε σε δυναμικές ενέργειες, όπως διαδηλώσεις και απεργίες, που πάντα κατέληγαν σε αιματηρές συγκρούσεις με τον Στρατό και την Χωροφυλακή, προετοιμαζόμενο για την τελική αναμέτρηση. Εξήγγειλε δε, γενική απεργία για την 5η Αυγούστου, που θα εξελισσόταν σε επιχείρηση για την βίαιη κατάληψη της εξουσίας. Πιθανότατα, η 5η Αυγούστου θα έμενε στην Ιστορία ως ημέρα ενάρξεως ενός εμφυλίου πολέμου, όπως εκείνο τον καιρό στην Ισπανία. Όμως, μια ημέρα πριν, την 4ηΑυγούστου, τους πρόλαβε ο Ι. Μεταξάς και με δύο διατάγματα διέλυσε την βουλή και τα κόμματα, ανέστειλε και ορισμένα άρθρα του συντάγματος και έτσι αναίμακτα, επέβαλλε εθνικό καθεστώς. Μερικά από τα επιτεύγματα της 4ης Αυγούστου είναι τα ακόλουθα:

1ον) Πλήρης εξαφάνιση της ανεργίας.

2ον) Ίδρυση του ΙΚΑ και της Εργατικής Εστίας.

3ον) Καθιέρωση της αδείας μετ’ αποδοχών.

4ον) Καθιέρωση της 8ωρης εργασίας και των αμειβομένων υπερωριών.

5ον) Καθιέρωση της υποχρεωτικής αργίας της Κυριακής.

6ον) Καθιέρωση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας.

7ος) Επιβολή κατωτάτου ορίου μισθών και ημερομισθίων (το πολυσυζητημένο σήμερα «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα»).

8ον) Απαγόρευση της εργασίας ανηλίκων.

9ον) Καθιέρωση της Πρωτομαγιάς ως εθνικής εργατικής εορτής.

10ον) Δημιουργία κρατικών παιδικών σταθμών.

11ον) Διαγραφή των αγροτικών χρεών.

12ον) Δωρεάν εισιτήρια –μέσω της Εργατικής Εστίας- στους εργάτες, για θέατρα, κινηματογράφους κ.α. εκδηλώσεις.

13ον) Πλήρης αναδιοργάνωση και εξοπλισμός των Ενόπλων Δυνάμεων – τα αποτελέσματα φάνηκαν το ’40.

14ον) Κατασκευή των οχυρών και της περίφημης «Γραμμής Μεταξά».

15ον) Εξαφάνιση του κομμουνισμού και της πολιτικάντικης φαυλοκρατίας – επίτευξη της εθνικής ενότητος των Ελλήνων.

16ον) Ίδρυση της ΕΟΝ και εθνική διαπαιδαγώγηση της νεολαίας, που έγραψε το έπος του ’40. Και άλλα πολλά…

Μύθος 4ος: Ο ελληνικός λαός πολέμησε κατά του φασισμού». Πως μπορεί όμως να έγινε αυτό, από την στιγμή που και στην Ελλάδα υπήρχε «φασιστικό» καθεστώς, όπως αποκαλούν την 4η Αυγούστου οι αδιόρθωτοι μυθομανείς; Πολέμησε ο ένας φασισμός κατά του άλλου; Και εν τέλει, με την λογική αυτή και οι Ιταλοί μπορούν να πουν ότι το ’40 πολέμησαν κατά του (ελληνικού) φασισμού. Η αλήθεια είναι ότι οι Έλληνες πολέμησαν υπέρ βωμών και εστιών, κι όχι υπέρ ή κατά της οποιασδήποτε ιδεολογίας. Ο πόλεμος που εξαπόλυσε ο Μουσολίνι ήταν κατακτητικός, όχι ιδεολογικός.

Μύθος 5ος: «Όλοι οι Έλληνες πολέμησαν τον εισβολέα σαν μια γροθιά». Ναι, όλοι οι Έλληνες πλην των κομμουνιστών. Οι οποίοι κομμουνισταί ήσαν εκείνη την εποχή δέσμιοι του συμφώνου Ρίμπεντροπ-Μολότωφ και σαμποτάρισαν ανοιχτά τον επικό αγώνα του Έθνους: «Ο Μεταξάς από την πρώτη στιγμή έκανε πόλεμο φασιστικό, κατακτητικό… Τι ζητάμε στην Αλβανία; Που μας πάνε; Ο λαός μας δε θέλει δεύτερο Σαγγάριο» κ.τ.λ..

Να κρατήσουμε, λοιπόν, το πραγματικό μήνυμα του ΟΧΙ, απαλλαγμένο από τους μύθους της αντιλαϊκής και εθνοπροδοτικής αριστεράτζας, να θυμόμαστε και να τιμούμε τον πατέρα του ΟΧΙ, Ι. Μεταξά. Ενός ΟΧΙ, που είναι στην σημερινή εποχή της καταλύσεως της εθνικής μας κυριαρχίας από τους διεθνείς τοκογλύφους, περισσότερο επίκαιρο παρά ποτέ!

πηγή: http://www.xagr.net/

Οκτωβριανά

"Στις 8 Μαΐου 1921 υποβλήθηκε από μέρους των Κυπρίων υπόμνημα στον τότε Υπουργό των Αποικιών Τσώρτσιλ, με το οποίο ζητούσαν να γίνει δημοψήφισμα στο νησί και να ρυθμιστεί η ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Το υπόμνημα και όλα τα άλλα ψηφίσματα που ακολούθησαν απορρίφτηκαν από τους Άγγλους. Μάλιστα στον εορτασμό της 25ης Μαρτίου η αγγλική διοίκηση δημιούργησε επεισόδια. Στο κυπριακό κοινοβούλιο οι καταψηφίσεις των κυπριακών αιτημάτων από τους Άγγλους και τους Τούρκους αντιπροσώπους εμπόδιζε πάντοτε την προώθηση της επιθυμητής λύσης του ζητήματος.

Τον Μάρτιο του 1922 ιδρύεται η «Εθνική Οργάνωση Κύπρου», που αποβλέπει στην ενοποίηση και στο συντονισμό των αγώνων του κυπριακού λαού.

Οι Άγγλοι προσπαθούν κι αυτοί πεισματικά να μειώσουν το εθνικό φρόνημα των Κυπρίων και να αλλοιώσουν την εθνική τους συνείδηση. Ο ανθέλληνας αρμοστής της νήσου Στήβενσον καταβάλλει κάθε προσπάθεια προς την κατεύθυνση αυτή. Βρίσκει συμπαραστάτη του και το συντηρητικό υπουργό των Αποικιών και αντί ανεξαρτησίας σφίγγει περισσότερο τα δεσμά των Κυπρίων. Την 1η Μαΐου 1925 στην πλατεία της Λευκωσίας ο διοικητής της πόλης διαβάζει τα βασιλικά διατάγματα με τα οποία η Κύπρος αντί να ενωθεί με την Ελλάδα, κηρυσσόταν αγγλική αποικία και η μέχρι τώρα αρμοστεία ονομαζόταν «κυβέρνηση».

Ο Αρχιεπίσκοπος και το Εθνικό Συμβούλιο Κύπρου κατέθεσαν αμέσως εντονότατες διαμαρτυρίες, δηλώνοντας για ακόμη μια φορά πως διακαής πόθος των Κυπρίων ήταν και θα είναι η ένωσή τους με την Ελλάδα. Αντίγραφα των διαμαρτυριών αυτών στάλθηκαν και στο αγγλικό κοινοβούλιο, το οποίο, φυσικά και όπως ήταν επόμενο, τα απέρριψε. Ο Άμερυ δήλωσε ωμά: «Οφείλετε σαφώς να εννοήσετε ότι, καθώς σας υπεδείχθη κατ’ επανάληψιν, το ζήτημα της ενώσεως έκλεισεν οριστικώς και δε δύναται να ανοιχθή εκ νέου».

Το Εθνικό Συμβούλιο και πάλι αντέδρασε στις αποφάσεις του Άμερυ και στις 28 Ιουνίου απάντησε: «…Θα θέλαμε να λάβετε σοβαρά υπόψη σας ότι το ζήτημα της εθνικής αποκατάστασης ενός δούλου λαού δεν τερματίζεται μονομερώς με αρνητικές δηλώσεις των κρατούντων, οι οποίες όσο περισσότερο κατηγορηματικές είναι, τόσο πιο πολύ προκαλούν τη δυσφορία και εξεγείρουν την εθνική συνείδηση του αδικούμενου λαού». Παρά ταύτα όμως οι αρμοδιότητες και οι δικαιοδοσίες του άγγλου αρμοστή ενισχύονται. Διοικητικές και νομοθετικές εξουσίες συγκεντρώνονται στα χέρια του και η αγγλική παρασκηνιακή προσπάθεια για τη διάσπαση της ενότητας του κυπριακού λαού γίνεται πιο έντονη. Οι Κύπριοι όμως δεν κάμπτονται, επιμένουν στους ασταμάτητους αγώνες τους και καταφέρνουν να απομακρυνθεί από τον τόπο τους ο σκληρός και ισχυρογνώμων Στήβενσον, αντικαθιστούμενος από τον σερ Ρόναλντ Στορρς.

Τους φόρους που δικαιούνταν να εισπράττουν οι Τούρκοι συνεχίζουν τώρα να τους συγκεντρώνουν οι Άγγλοι, οι οποίοι, βάσει των αγγλοτουρκικών συνθηκών, υποχρεούνταν να τους αποστέλνουν στα ταμεία του σουλτάνου στην Κωνσταντινούπολη.

Οι Άγγλοι όμως τους φόρους αυτούς που ανέρχονται σε 100 περίπου χιλιάδες λίρες τον χρόνο, δεν τους αποστέλνουν άλλο στο σουλτάνο, αλλά τους κρατούν οι ίδιοι, «για να μειώσουν τις τουρκικές οφειλές προς το αγγλικό θησαυροφυλάκιο».

Στις εκδηλώσεις που οργάνωσαν οι Άγγλοι το 1928 για τον εορτασμό της συμπλήρωσης 50ετίας από την έναρξη της αγγλικής κατοχής στο νησί, οι Κύπριοι βουλευτές, η Ιερά Σύνοδος και ο δήμαρχος Λευκωσίας υπέγραψαν στις 6 Μαρτίου προκήρυξη διαμαρτυρίας για τη συνεχιζόμενη αγγλική κατοχή, στην οποία υπογράμμιζαν για άλλη μια φορά την ως τώρα πολύπλευρα και πολύτροπα εκδηλωθείσα πάνδημη επιθυμία του κυπριακού λαού για ανεξαρτησία και ένωση με την Ελλάδα. Σύσσωμος δε ο κυπριακός λαός απέσχε των εορταστικών αυτών εκδηλώσεων των Άγγλων.

Τον ίδιο όμως χρόνο ο Ελευθέριος Βενιζέλος αναγκάζεται εκ των πραγμάτων να δηλώσει στη Ρώμη πως: «Ύστερα από τη συνθήκη της Λωζάνης δεν υπάρχει πια κυπριακό ζήτημα ανάμεσα Ελλάδας και Αγγλίας, αλλά ανάμεσα κυπριακού λαού και Αγγλίας». Παρά την αισθητή υποχώρηση του Βενιζέλου φαίνεται καθαρά στη δήλωσή του ότι οπωσδήποτε υπάρχει «κυπριακό ζήτημα». Απλώς το κέντρο βάρους του μετατίθεται προς το παρόν α’ άλλο σημείο.

Στις 20 Φεβρουαρίου 1930 ο υπουργός των Αποικιών Σχιλς επισκέπτεται την Κύπρο και δηλώνει για άλλη μια φορά ξεκάθαρα: «Δεν υπάρχει ζήτημα ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα».

Ο Κυπριακός λαός αγανακτεί. Οι Άγγλοι προχωρούν περισσότερο. Ο μέγας αρμοστής Στορρς στην επίσημη έκθεσή του προς το Υπουργείο Αποικιών το 1931 δήλωνε: «Ο μόνος τρόπος, για να παραλύσουμε το εδώ ενωτικό κίνημα, είναι να άρουμε τελειωτικά και τη σκιά της ένωσης από τον ορίζοντα της Κύπρου».

Οι Κύπριοι, μαθαίνοντας τις απόψεις του Στορρς και αγανακτισμένοι από τις νέες φορολογικές επιβαρύνσεις, εξανίστανται. Η αγανάκτησή τους αποκορυφώνεται και διοργανώνουν μεγάλο συλλαλητήριο στην Αμμόχωστο τον Αύγουστο του 1931, για αποδοκιμασία του υπουργού Στορρς. Μυριάδες στόματα βροντοφωνάζουν: «Κάτω οι Άγγλοι». Τα συνθήματα «Ζήτω η Ένωση» και «Ζήτω η Ελευθερία» δονούν τους αιθέρες της Μεγαλονήσου.

Θερμοί πατριώτες περιτρέχουν τις πόλεις και τα χωριά, εκφωνούν πατριωτικούς λόγους και εμψυχώνουν τον λαό. Η αναζωπύρωση του φιλελεύθερου φρονήματος παίρνει τεράστιες διαστάσεις. Στις εκκλησίες ψέλνονται δεήσεις. Οι συζητήσεις είναι παντού έντονες. Η ατμόσφαιρα είναι ηλεκτρισμένη. Την εποχή αυτή συζητιέται ο προϋπολογισμός του νησιού στη βουλή. Η ελληνική πλειονότητα όμως καταψηφίζεται από τις ενωμένες ψήφους των τούρκων και των άγγλων διορισμένων βουλευτών. Οι Κύπριοι μποϋκοτάρουν τα αγγλικά προϊόντα και αρνούνται να πληρώσουν φόρους.

Στις 21 Οκτωβρίου 1931 τρεις ελληνοκύπριοι βουλευτές μιλούν στο συγκεντρωμένο μπροστά στο κυβερνείο της Λευκωσίας πλήθος, το οποίο διαμαρτύρεται κατά των άγγλων και ζητά τον κυβερνήτη να βγει στον εξώστη και να απαντήσει στο πλήθος. Όλα προμηνύουν θύελλα. Η οργή του λαού ξεσπά. Οι πρώτες πέτρες ρίχνονται κατά του κυβερνείου και πολλά τζάμια θρυμματίζονται. Ο αγανακτισμένος λαός ορμά στο κτίριο και του βάζει φωτιά. Ο άγγλος κυβερνήτης και οι ακόλουθοί του κατορθώνουν να ξεφύγουν κρυφά. Το κυβερνείο καίγεται. Η επανάσταση ξεσπά. Οι καμπάνες κτυπούν. Η γαλανόλευκη κυματίζει παντού.

Η χαρά των Κυπρίων δεν κράτησε όμως πολύ. Την άλλη κιόλας μέρα καταφθάνει αποικιακός στρατός και καταπνίγει την επανάσταση. Οι σκλάβοι χτυπούν τους σκλάβους. Οι δούλοι τους υπόδουλους. Τρεις χιλιάδες φυλακίζονται. Οι ποινές που τους επιβάλλονται είναι βαριές. Φθάνουν μέχρι και τα δέκα χρόνια κάθειρξης. Οι επίσκοποι, που θεωρούνται υπεύθυνοι για την εξέγερση, εξορίζονται. Κάθε τι που θυμίζει στους Κύπριους Ελλάδα απαγορεύεται.

Παρ’ ότι όμως η πρώτη δυναμική φάση της πάλης για τη λευτεριά των Κυπρίων χάθηκε, εντούτοις η 21 Οκτωβρίου 1931 θα μείνει στην ιστορία σαν μέρα έναρξης των δυναμικών αγώνων για την ένωση της Μεγαλονήσου με την Ελλάδα, που δεν θα σταματήσουν ποτέ, πριν ολοκληρωθεί ο πάνδημος πόθος των πολυδοκιμασμένων αδελφών μας.

Η Ανόρθωση δεν μπορούσε βέβαια να λείπει από ένα τόσο σημαντικό γεγονός. Τα μέλη του συλλόγου φώναξαν παρών σε ακόμα μια εθνική μάχη . Οι Άγγλοι ενοχλούνται. Και στις 11 Φεβρουαρίου 1932, με εντολή του Διοικητή Αμμοχώστου το σωματείο «Ανόρθωσις» κλείνει τις πόρτες του. Έντονες οι αντιδράσεις. Κάτω από τις πιέσεις του Διοικητικού Συμβουλίου και τις διαμαρτυρίες των μελών του σωματείου, επιτυγχάνεται η επαναλειτουργία του. Η Ανόρθωση όμως, είναι ήδη μια ενοχλητική παρουσία για τους αποικιοκράτες. Και θα φροντίσουν αρκετές φορές στην συνέχεια, να δείξουν πόσο τους ενοχλούσε.

Η διαταγή για το κλείσιμο του σωματείου.

ΠΑΡΑΙΤΗΣΟΥ

Τρεις μήνες μετά και το πόρισμα της διερευνητικής επιτροπής εκδόθηκε. Το συμπεράσματα είναι ξεκάθαρα. Ο Πρόεδρος Χριστόφιας έχει σοβαρότατες ευθύνες για την τραγωδία στο Μαρί, στις 11 Ιουλίου 2011. Πλέον ο πρόεδρος της «Δημοκρατίας» δεν έχει καμία δικαιολογία. Το πόρισμα που περίμεναν στο ΑΚΕΛ με τόση ανυπομονησία εκδόθηκε και δείχνει ξεκάθαρα τους δολοφόνους των 13 παλληκαριών. Αρκετά κοροϊδεψαν τον Κυπριακό λαό, έχει φτάσει πλέον η ώρα να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Και θα τις αναλάβουν μόνο εφ’όσον παραιτηθούν και βρεθούν πίσω από το κελί. Μόνο τότε θα ησυχάσει η ψυχή των 13 που δολοφονηθήκαν , μόνο τότε θα ησυχάσουν οι συγγενείς αλλά και ολόκληρος ο λαός. ΜΟΝΟ όταν βρεθούν οι ενόχοι πίσω από τα κάγκελα της φυλακής.

Εμείς ως Blue Hools θεωρήσαμε εξ’αρχής ότι ο Χριστόφιας πρέπει να παραιτηθεί. Δηλώσαμε την αμέριστη συμπαράσταση μας στους συγγενείς και βρεθήκαμε έξω από το Προεδρικό για να δείξουμε στην μπολσεβική νεολαία και στους τσοπάνους της πως υπάρχουν ακόμη Έλληνες που δεν ξεχνούν και που δεν ξεπουλιούνται. Τώρα 3 μήνες μετά, τα λόγια είναι φτώχεια. ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΡΙΣΤΟΦΙΑ ΑΠΟ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ» και την απονομή της δικαιοσύνης για τους υπεύθυνους της τραγωδίας.

Εμείς θα είμαστε σε κάθε εκδήλωση έξω από το προεδρικό μέχρι να παραιτηθούν και να βρεθουν στο κελί οι ενόχοι. Οι 13 λεβέντες δεν θα ξεχαστούν, θα παραμείνουν για πάντα στο μυαλό μας και η μνήμη τους θα τιμάτε όπως τους αρμόζει,σαν ήρωες.

Τέλος να εκφράσουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στους συγγενείς των θυμάτων και να τους υποσχεθούμε πως στον αγώνα για δικαίωση δεν θα είναι μόνοι.

Υ.Γ. Χριστόφια μόνος έμεινες.Να οι ωραίοι ΈΛΛΗΝΕΣ.

αλκή 1-3 ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ

ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ 0-1 τουρκόσποροι

ε.ν.π. 0-1 ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ

ΑΟΡΘΩΣΙΣ 1-1 πουτάνα της ομόνοιας

εθνικός άχνας 0-1 ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ

Φιλικό Ανόρθωσις 1-1 απόλλων ("Αγώνας των Αθανάτων)

Υ.Γ. Πριν τον αγώνα έγινε μια μικρή τελετή εις μνήμη των 13 αδικοχαμένων του Μαρί. Έγινε προσκλητήριο πεσόντων και κατάθεση στεφάνων όπου μεταξύ άλλων είχαν καταθέσει στεφάνι εκπρόσωποι των Παν.Συ.Φι Αόρθωσις,ΑΠΟΕΛ,Απόλλωνα και οι Έφεδροι Καταδρομείς.

ΗΡΘΑΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ

Μας είπαν φασίστες, μας είπαν νεοναζί, μας πολεμάνε αλλά εμείς εκεί, στα τσιμέντα υπηρετώντας το ιστορικότερο σωματείο της Κύπρου, υπηρετώντας της αξίες και τα ιδανικά της Ελλάδας μας. Η εθνικιστική ομάδα της κερκίδας μας επέστρεψε και είναι πιο δυνατή από ποτέ. Θα σταθούμε ακέραια στις επάλξεις μας και δεν θα κάνουμε καμία υποχώρηση σε θέματα που μπορούν να βλάψουν τα Ελληνικά Ιδεώδη.

Ιδεολογία μας είναι ο Εθνικισμός και θέτουμε το Αίμα, το Έθνος, την Φυλή και την Θρησκεία πάνω από οτιδήποτε άλλο. Τασσόμαστε ενάντια στην κομματικοποίηση του ποδοσφαίρου αλλά και σε ότιδηποτε αντεθνικό παρουσιαστεί στα γήπεδα της χώρας μας. Θεωρούμε, επίσης, αδιανόητο να τιμωρείται το σωματείο μας με πρόστιμο για πανό με το όνομα του Στρατηγού και Αρχηγού της ΕΟΚΑ Γεώργιου Γρίβα Διγενή και όχι σημαίες του Τσέ Γκεβάρα. Ακόμα, να τιμωρούνται με πρόστιμο κέλτικοι σταυροί, σύμβολο του Εθνικισμού, ενώ τα σφυροδρέπανα να περνούν απαρατήρητα. Φαίνεται όμως ότι σε μια κοινωνία όπου είναι ελεύθερα από την πρέζα μέχρι τις εκτρώσεις, οι μόνοι που διώκονται είναι οι αληθινοί Εθνικιστές.

Επίσης, είμαστε θετικοί στο ενδεχόμενο να μειωθεί ο αριθμός των ξένων ποδοσφαιριστών, αφού είναι αδιανόητο να υπάρχουν τόσοι ταλαντούχοι ομοεθνείς μας και τα σωματεία να επιλέγουν ξένους ποδοσφαιριστές. Πρέπει να δοθούν ευκαιρίες στους συμπατριώτες μας να αγωνιστούν στην Ά κατηγορία. Θέλουμε πίσω τις εποχές, όπου οι παίκτες μάτωναν για την φανέλα και έπαιζαν για την Ιστορία και την τιμή και όχι για τα λεφτά. Άλλωστε εκείνες ήταν οι εποχές που η φανέλα με τον Φοίνικα δοξάστηκε και έγινε ευρέως γνωστή σε όλες τις άκρες του νησιού μας.

Τα τελευταία χρόνια έχει έρθει στα Κυπριακά οπαδικά δεδομένα η τάση του no politica. Είμαστε κάθετα ενάντια, η ομάδα μας δεν ιδρύθηκε μόνο για να κλωτσά μια μπάλα αλλά για να υπηρετήσει τα Ελληνικά Ιδανικά και Αξίες. Η κερκίδα μας θα παραμείνει Εθνικιστική και τα λάβαρα μας δεν θα σταματήσουν να κυματίζουν σε οποιοδήποτε γήπεδο παίζει η Ανόρθωση. Γι’αυτό λοιπόν βάλτε το όλοι καλά στο μυαλό σας πως επιστρέψαμε και είμαστε πιο δυνατοί από ποτέ!

Floriginal λαγοί...

rabotnicki 1-2 ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ

Ανόρθωσις - Γκάγκρα 3-0

8 Ιουλίου 1958

Η Ε.Ο.Κ.Α. κάνει τους Άγγλους να παραμιλούν, τα παλικάρια του Διγενή έχουν κάνει μια ολόκληρη αυτοκρατορία να τα έχει χαμένα. Έτσι και η Ανόρθωση δεν θα μπορούσε να μείνει αμέτοχη από τον εθνικό αγώνα και δεν θα αργήσει να γίνει στόχος, από την πρώτη στιγμή η Ανόρθωση ήταν ένα κακό αγκάθι που στεκόταν εμπόδιο στα σχέδια των αποικιοκρατών. Δεκέμβρης 1955, κάνουν έφοδο στο σωματείο Άγγλοι στρατιώτες και συλλαμβάνουν αρκετούς θαμώνες. Ιούλιος 1956 ο Διοικητής Αμμοχώστου διατάζει για δεύτερη φορά το κλείσιμο του σωματείου.  Αφού λοιπόν έκαναν ό,τι μπορούσαν για να κλείσουν το οίκημα που στεγαζόταν το σωματείο, φτάνουμε στην ιστορική μέρα για την Ανόρθωση.8 Ιουλίου 1958, το οίκημα που στεγάζεται το σωματείο από το 1931 ανατινάζεται από τους Άγγλους με την δικαιολογία ότι μετά από έρευνα που είχε γίνει στο οίκημα είχαν βρεθεί περίστροφα και βόμβες της Ε.Ο.Κ.Α. Την ίδια μέρα λίγο νωρίτερα είχε δολοφονηθεί σε κατάστημα απέναντι από την Ανόρθωση ένας Άγγλος αξιωματικός και ο συνοδός του, άρα ήταν φανερό πως η ανατίναξη ήταν καθαρά για λόγους εκδίκησης αλλά και για να τελειώνουν με την Ανόρθωση. Την απάντηση όμως της Ανόρθωσις την έδωσε ο τότε πρόεδρος Αναστάσιος Οικονομίδης, «Πλανάσθε» είπε στους Άγγλους «Το πνεύμα της Ανορθώσεως δεν πτοάται,δεν καταστρέφεται και η ωραία μας Ανόρθωσις ως ο φοίνιξ, αενάως αναγεννάται.Δια να συνεχίσει την ιστορικήν και μεγάλην πορεία της.» Όπως και έγινε γιατί η Ανόρθωση είναι ιδέα και οι ιδέες δεν περιορίζονται σε τέσσερις τοίχους ούτε γκρεμίζονται με βόμβες. Το σωματείο μας πλήρωσε για ακόμα μια φορά το τίμημα της ελευθερίας και της ένωσις με την μητέρα πατρίδα, στάθηκε αντάξιο της ιστορίας που κουβαλούσε, μιας ιστορίας που παρέδωσαν στις επόμενες γενιές και έχουμε χρέος να την παραδώσουμε ακόμα πιο μεγάλη, πιο πλούσια. Γιατί η Ανόρθωση δεν είναι απλά ένα αθλητικό σωματείο και ο αγώνας μας δεν γίνετε μόνο την Κυριακή στα γήπεδα αλλά είναι καθημερινός με σκοπό να κρατήσουμε την πατρίδα μας καθαρή, ελληνική, όπως μας την παρέδωσε ο Μάτσης,ο Παπαδόπουλος, ο Αυξεντίου, ο Οικονομίδης…

Υ.Γ. Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ.