Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011
Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2011
Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2011
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΜΑΤΣΗΣ
19 Νοεμβρίου 2011...Συμπληρώνονται σήμερα 53 χρόνια από τον θάνατο του αγωνιστή της ΕΟΚΑ Κυριάκου Μάτση. Ως Έλληνες Εθνικιστές τιμάμε τον αθάνατο Κυριάκο Μάτση για την μεγάλη προσφορά του, τόσο πνευματικά όσο και ως αντάρτης, στον αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α. για Ένωση της Κύπρου με την μητέρα πατρίδα Ελλάδα. Επίσης, εμείς ως Ανορθωσιάτες έχουμε ακόμη ένα λόγο να τιμούμε το παιδί του Ελληνισμού, αφού ο Κυριάκος ήταν μέλος της Ανόρθωσης και υπηρετούσε τα ιδανικά με τα οποία γαλουχήθηκε στο σωματείο της Αμμοχώστου. Ιδανικά για τα οποία κάποιοι σήμερα διώκονται από το πολιτικό κατεστημένο.Ακόμη ο ήρωας ανακυρήχθηκε μετά θάνατο επίτιμος πρόεδρος της Ανόρθωσις.
Ο Κυριάκος γεννήθηκε τον Ιανουάριο του 1926 στο χωριό Παλαιοχώρι. Μετά την αποφοίτησή του από το δημοτικό σχολείο του χωριού, πηγαίνει στο Γυμνάσιο της Αμμοχώστου, όπου διακρίνεται για την πνευματική και εθνική του δράση. Το 1946 πήγε στην Θεσσαλονίκη για να σπουδάσει Γεωπονία. Σπούδασε γεωπόνος στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Κατά τα φοιτητικά του χρόνια είχε έντονη δραστηριότητα και υπήρξε ιδρυτής της Εθνικής Φοιτητικής Ένωσης Κυπρίων (ΕΦΕΚ) Θεσσαλονίκης.
Με την έναρξη του αγώνα ο Κυριάκος Μάτσης χωρίς δισταγμό και με καμάρι έγινε μέλος της ΕΟΚΑ. Μετά από προδοσία ο Μάτσης συνελήφθηκε και κρατήθηκε στα κρατητήρια της Ομορφίτας. Παρά τα βάρβαρα βασανηστήρια των αποικιοκρατών ο Μάτσης δεν λύγισε και ανάγκασε τον στρατάρχη Χάρντινγκ για πρώτη φορά να επισκευτεί κάποιον κατάδικο. Του πρότεινε μάλιστα για να συνεργαστεί μαζί του το υπέρογκο ποσό για την εποχή 500.000 λίρες συν προστασία. Η απάντηση όμως του παλληκαριού μας ήταν "ου περί χρημάτων των αγώνα ποιούμεθα αλλά περί αρετής" αναγκάζοντας τον Χάρτινγκ να φύγει εκνευρισμένος από τα κρατητήρια.
Στις 13 Σεπτεμβρίου 1956, ο Κυριάκος Μάτσης δραπετεύει από τα κρατητήρια Κοκκινοτριμιθιάς και διορίζεται Τομεάρχης της επαρχίας Κερύνειας.
Στις 19 Νοεμβρίου του 1958 μετά από νέα προδοσία οι Βρετανοί περικυκλώνουν το κρυσφήγετο του στο χωριό Δίκωμο. Ενώ οι Βρετανοί του ζητούν να παραδοθεί αυτός απαντάει «Όχι. Δεν παραδίδομαι. Αν θα βγω, θα βγω πυροβολώντας».Οι Βρετανοί κατά την προσφιλή τακτική τους έριξαν χειροβομβίδες στο κρυσφήγετο του αγωνιστή της ΕΟΚΑ, με αποτέλεσμα να καεί ζωντανός.
Ο Κυριάκος αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για όλους τους νέους της Κύπρου. Περιφρόνησε, όπως και τα άλλα παλληκάρια της ΕΟΚΑ, τον θάνατο και πέρασε στο ήδη, εδώ και πολλούς αιώνες, υπερπλήρες πάνθεον των ηρώων του ελληνικού έθνος. Εμείς, πιστοί υπηρέτες των ιδεών και των αξιών για τα οποία αφιέρωση τη ζωή του ο Κυριάκος Μάτσης συνεχίζουμε τον αγώνα μας με φάρο όλους αυτούς τους ήρωες. Υποσχόμαστε σε όλους αυτούς ότι θα συνεχίσουμε αμείωτο τον αγώνα μας για μια Κύπρο ελεύθερη ελληνική και για μια μεγάλη Ελλάδα εθνικά ανεξάρτητη και λαϊκά κυρίαρχη.
Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011
Ο Μύθος του Πολυτεχνείου...
Αντι Προλογου.
Τελειωσα το Πολυτεχνειο τον Ιουνιο του 1974. Τοτε το ΕΜΠ δεν ειχε καμμια σχεσι με το σημερινο Σταλιγκραντ. Το τσιγγαναριο. Την αθλιοτητα, τον μηδενισμο που εμφανιζει το Πολυτεχνειο - Προπυργιο της κομουνιστικης αριστερας και των αναρχικων. Εχαιρε της διεθνους αναγνωρισεως σε ολο τον επιστημονικο κοσμο, οι Μηχανικοι γινοντουσαν ευκολοτατα δεκτοι στα Πανεπιστημια της Ευρωπης και της Αμερικης. Ενώ το ΜΙΤ κάθε χρονο ειχε διδακτορικους μηχανικους με υποτροφια από το ΕΜΠ.
Σημερα η καταντια του Πολυτεχνειου και το επιπεδο "απαιδειας" στην ανωτερα και ανωτατη λεγομενη εκπαιδευσι είναι τραγικο. Αυτό δεν οφειλεται σε ανικανοτητα ή σε μειωμενη ευφυια των σημερινων σπουδαστων, αλλα στην οργανωμενη και επιμελημενη αρνησι του κομμουνιστικου κρατικιστικου συστηματος να επιτρεψη στους νεους να αποκτησουν ουσιαστικη παιδεια.
Στον ολοκληρωτισμο της αναρχιας και της βιας ελεω ..."ασυλου".!
Αναιδεις λετσοι περιθωριακοι ντροπαλοι εραστες του ερυθρου ολοκληρωτισμου, του παραδεισου των γκουλαγκ, της ροζ πουα αριστερας βορειων προαστειων και των "υπερηφανων" οικολογων παριστανουν τους σπουδαστες και με καταληψεις αγριοτητες ψευδο-συνελευσεις και σταλινικες μεθοδους εκβιαζουν απαγορευουν στους σπουδαστες να μορφωθουν για να μην τους ..."εκμεταλλευθη το κεφαλαιο".!
Οι καθηγητες εκτος ελαχιστων εξειρεσεων ηρωικων προσωπικοτητων που αυτοθυσιαζονται χωρις κανενα οφελος, επιτρεπουν, ανεχονται και εκμεταλευονται αυτή την καταστασι.
Η πολιτειακη ηγεσια ανυπαρκτη...
Η πολιτικη "ελιτ" λαικιστικη ψοφοδεης αρλουμποειδης ανικανη...
Επειδη σε πολλες συγκεντρωσεις όταν γινονται συζητησεις για τα γεγονοτα του Πολυτεχνειου και οι συνομιλητες μου διαπιστωνουν ότι ημουν τελειοφοιτος στο Πολυτεχνειο την εποχη εκεινη, σπευδω παντοτε να διευκρινισω ότι δεν ημουν με τους "αυτοεγκλειστους" όπως δεν ηταν και η πλειονοτης των σπουδαστων του Ιδρυματος... Και διηγουμαι τα εξης…
Τα στοιχεία:
Η υπ’ αριθμόν 33437 αναφορά της συγκλήτου του Πολυτεχνείου της 11/10/1975, προς τον εισαγγελέα Δ. Τσεβάν, που επιβεβαιώνει ότι κανένας σπουδαστής δεν σκοτώθηκε κατά το τριήμερο.
Η μαρτυρία του πρυτάνεως του Ε.Μ.Π. Κωνσταντίνου Κονοφάγου στις 20/1/1975, στο πενταμελές εφετείο Αθηνών, ότι μέσα στο πολυτεχνείο δεν σκοτώθηκε κανείς φοιτητής και τα ίδια βεβαιώνει και στο βιβλίο του "Η Εξέγερση του Πολυτεχνείου" 1982 με την προσθήκη ότι ούτε κανείς άλλος πολίτης έχασε την ζωή του μέσα στο Πολυτεχνείο.
Μολονότι το Τεχνικό Επιμελητήριο της Ελλάδος απεφάσισε, κατόπιν εντολών του τότε υπουργού Δημοσίων Έργων και μετέπειτα Δικαιοσύνης Γ.Α. Μαγκάκη, να απονείμη «τιμητική σύνταξη» στις οικογένειες των σπουδαστών που «έχασαν την ζωή τους στο Πολυτεχνείο», ουδείς δικαιούμενος ή μαυροφορεμένη μητέρα ανευρέθη ή έλαβε την ανωτέρω σύνταξιν, που παρέμεινε τελικώς αζήτητη.
Στην μαρμάρινη πλάκα (την οποίαν απεκάλυψεν ως Πρωθυπουργός το 1988 ο Ανδρέας Παπανδρέου) και η οποία εναποτέθη πλησίον της μεγάλης ασώματης κεφάλας, στο χώρο ..."της θυσίας" στο Πολυτεχνείο, τελικώς έχουν αναγραφή δεκαοκτώ ονόματα με την μισοσβυσμένη πλην όμως αναγνώσιμη, διευκρινιστική περιγραφή, "Φοιτητές που έδωσαν την ζωή τους για τα ιδανικά της Εθνικής Αντίστασης 1941-1944". Δηλαδή ελλείψει, ευτυχώς, θυμάτων, στον αποκαλούμενο ..."ιερό χώρο" θυσίας της λογικής και της αλήθειας μάλλον, ή φανταστικών νεκρών αγωνιστών, επιστρατεύθησαν οι φοιτητές του ...1941-1942!!.
Τα ατυχή θύματα των γεγονότων του Νοεμβρίου 1973, που όλα τους σκοτώθησαν έξω και μακριά από το Πολυτεχνείο επιβεβαιώθησαν από το υπ αριθμόν 677/1975 παραπεμπτικό βούλευμα και την υπ αριθμόν 723/1975 απόφαση του πενταμελούς Εφετείου Αθηνών από τα οποία προέκυψε ότι οι πολίτες που σκοτώθησαν κατά το τριήμερο των συγκρούσεων είναι συνολικώς 23.
Όμως με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία κατόπιν εντολής του τότε υπουργού Δημόσιας τάξεως Γ. Σκουλαρίκη επαναφέρθη στην ενεργό υπηρεσία με τα εύσημα του αντιστασιακού και ανέλαβε αστυνομικός διευθυντής ο Γ. Σαμπάνης. Η έρευνα του αστυνομικού διευθυντού Γ. Σαμπάνη κατέληξε στην διαπίστωση ότι κατά το τριήμερο έχασαν την ζωή τους συνολικώς δώδεκα.
Τα ψεύδη:
Ο τότε δήμαρχος Ζωγράφου Δ. Μπέης εβεβαίωνε με μεγαλειώδη σοβαρότητα ότι οι νεκροί ήσαν τόσο πολλοί ώστε η χούντα τους έθαψε σε ...ομαδικούς τάφους με μπουλντόζες έξω από το νεκροταφείο του Ζωγράφου.
Η "θλιβερή" ιστορία της Ηλένια. Την πρώτη επέτειο του ..."Πολυτεχνείου", το 1974, ανάμεσα στα λουλούδια και τις φωτογραφίες υπαρκτών και ανύπαρκτων "νεκρών" που γέμισαν το πολύπαθες κτίριο, τις μάντρες, τις αυλές και τα κάγκελα του, ήταν και το σκίτσο μιας ωραιότατης κοπέλας. Δίπλα του, στο ίδιο κάγκελο υπήρχε ένα σημείωμα με τα εξής δακρύβρεχτα: "Την λένε Ηλένια Ασημακοπούλου. Είναι το κορίτσι μου. Χάθηκε το βράδυ της σφαγής. Κανένας δεν την ξανάδε. Πήγα σπίτι της αλλά έχουν χαθεί και οι γονείς της. Όποιος ξέρει για το μαρτυρικό τέλος της ας με πληροφορήσει".
Το "δράμα" το πήραν οι εφημερίδες, μία από αυτές, δε - η "Αυγή" - έγραψε, κατά λέξη, τα εξής κάτω από το σπαραξικάρδιο τίτλο: "ΤΙ ΑΠΟΓΙΝΕ Η ΗΛΕΝΙΑ ΜΟΥ; Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΕΝΟΣ ΑΓΟΡΙΟΥ ΠΟΥ ΨΑΧΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΟΥ" και τον υπότιτλο: "Ηλένια Ασημακοπούλου. Χτυπήθηκε στις 17 Νοέμβρη στη Στουρνάρα από σφαίρα. Τι απόγινε" λέει: "Χάθηκε το βράδυ της σφαγής. Κανένας δεν την ξανάδε. Πήγα σπίτι της αλλά έχουν χαθεί και οι γονείς της. Όποιος ξέρει για το μαρτυρικό τέλος της ας με πληροφορήσει". Ο νεαρός σπουδαστής εγκατέλειψε όλες αυτές τις μέρες τα μαθήματα του, τοποθέτησε, όπου νόμιζε καλύτερα στο χώρο του Πολυτεχνείου ένα σκίτσο της φτιαγμένο πριν από τα γεγονότα, προσθέτοντας την αγωνία του: "Τι απόγινε;". Το όνομα του νέου είναι Γιάννης Ηλιόπουλος της Ηλεκτρονικής Σχολής". Κατέληγε το άρθρο.
Σε λίγο όμως αποκαλύφθηκε πως το σκίτσο της "...δολοφονημένης" Ηλένιας - στο οποίο τόσοι φοιτητές και τόσες φοιτήτριες γονυπέτησαν δακρυσμένοι – είχε ληφθή από διαφήμιση σαμπουάν της αγγλικής εταιρίας "ΜΠΡΕΚ" και είχε δημοσιευθεί σε πολλά περιοδικά και στην αγγλική έκδοση του τριμηνιαίου "Βόγκ" (το σκίτσο της διαφημίσεως - είναι "παστέλ" - το φιλοτέχνησε ο Άγγλος ζωγράφος Νικόλας Ήγκον και ως μοντέλο ποζάρησε η Νεοζηλανδή Νάνσυ Κρίντλαντ, γνωστό και πανάκριβο φωτομοντέλο, που από ηλικίας 4 χρονών ζει στο Λονδίνο).
Μετά τη διαπίστωση της απάτης, πανικόβλητοι οι διοργανωτές του πανηγυριού έσπευσαν να παραπέμψουν σε δίκη τον Ηλιόπουλο - από το όνομα του φαίνεται ..."γέννησε" την Ηλένια - ο οποίος καταδικάστηκε (άρον - άρον, στις 18 / 2 / 75) σε φυλάκιση οκτώ μηνών....
Η πολιτική εκμετάλλευση.
Ισχυρίσθησαν οι επανακάμψαντες παλαιοί και νέοι πολιτικοί ότι χάρις σ’ αυτά τα γεγονότα ..."επανήλθε η Δημοκρατία στην Ελλάδα". Ενώ την 25η Νοεμβρίου 1973, με αφορμή τα γεγονότα αυτά ουσιαστικώς διεκόπη το εγχείρημα επιστροφής στην Δημοκρατία, ανετράπη η τότε μεταβατική κυβέρνηση Μαρκεζίνη (λόγω της αρνήσεως της, να επιτρέψει τον ελλιμενισμό του 6ου στόλου στην Ελευσίνα και την χρήση της αεροπορικής βάσεως στη Σούδα, κατά τον πόλεμο του Γιαμ Κιπούρ, τον Σεπτέμβριο του 1973.)
Και την εκτροπή συνέχισε το σκληρό δικτατορικό καθεστώς Δ. Ιωαννίδη. Το οποίο κατέρρευσε και παρέδωσε την εξουσία στους πολιτικούς μόνο με την τραγική εμπλοκή της Κύπρου στις 23 Ιουλίου του 1974, οκτώ μήνες περίπου μετά από τα γεγονότα του Πολυτεχνείου.
Ακόμη και η "Πανσπουδαστική" (όργανο του ΚΚΕ εξωτερικού) στο φύλλο υπ αριθμόν 8 έγραφε ότι "το Πολυτεχνείο ήταν έργο 350 πρακτόρων του Ρουφογάλη" τότε αρχηγού της ΚΥΠ.
Ενώ το ...θείον "βρέφος" (μεγαλούτσικο τότε) ο Λαλιώτης μέλος της συντονιστικής επιτροπής στην Αυγή της 17.11.1976 εδήλωνε ότι "Οι μάζες δεν είχαν καμιά διάθεση για αγωνιστική κινητοποίηση".
Η συντονιστική Επιτροπή
Η λεγόμενη συντονιστική επιτροπή με ανακοίνωση της 29ης Σεπτεμβρίου 1974, εβεβαίωνε ότι τα γεγονότα ήσαν ...μερικώς αυθόρμητα. "Το κίνημά μας είναι πολιτικό αλλά κομματικό. Ανάμεσά μας υπάρχουν πολλές τάσεις, αλλά καμιά από αυτές δεν ταυτίζεται με κανένα κόμμα"
Βεβαίως οι επικυρίαρχοι των γεγονότων του Πολυτεχνείου είναι διαχρονικώς οι ίδιοι. Οι διάφοροι αριστεριστές που προκάλεσαν και προκαλούν τους εμπρησμούς τις καταστροφές τις λεηλασίες ακόμη τότε και τις επιθέσεις εναντίον του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως και του κέντρου ΟΤΕ επί της Πατησιών.
Ενώ ταυτόχρονα διαιωνίζεται η ..."ευγενής" άμιλλα καπηλείας των γεγονότων του Πολυτεχνείου από όλα τα κόμματα μολονότι κανένα από αυτά ουσιαστικώς δεν υπήρξε πρωταγωνιστής.
Δηλωσεις Πολιτικων της εποχης εκεινης:
1. Ο Ευάγελλος Αβέρωφ Υπουργός Εθνικής Αμύνης, δηλώνει στο περιοδικό Επίκαιρα, τεύχος 562, την 10 Μαίου 1979.
"...Το πολυτεχνείο υπήρξε μία ευγενική θαραλλέα δημοκρατική εκδήλωση της Νεολαίας. Μόλις όμως εκδηλώθηκε και στέριωσε, κατα την τακτική που δίδαξε ο Λένιν, υπερφαλαγγίστηκε απο το ΚΚΕ και τα συνθήματα απο συνθήματα Δημοκρατίας έγιναν συνθήματα κομμουνισμού. Το πολυτεχνείο όχι μόνο δε έρριξε την Δικτατορία αλλα τη δυνάμωσε. Γιατί αυτό ήταν το έναυσμα που ωθησε πολλούς νέους αξιωματικούς λίγο πολύ απογοητευμένους απο την δικτατορία, να συσπειρωθούν γύρω απο τον Ιωαννίδη που ετοίμαζε συνομωσία αλλα δεν μπορούσε να την κάνη πράξη. Και έτσι επιβλήθηκε μια χειρότερη δικτατορία...
...Τιμώ λοιπόν ειλικρινά και βαθύτατα την πρωτοβουλία και τον ηρωισμό των νέων που ξεκίνησαν αυτό το κτύπημα.Αλλά για να το τιμήσω, νομίζω πως πρέπει να πω αυτό που πιστεύω οι είναι αλήθεια. Δεν είμαι διατεθειμένος λόγω επιμόνου συνθηματολογίας λογω ανυπάρκτων ..."πολυαρίθμων νεκρών" να βοηθήσω και εγώ στην θεσμοποίηση μια ψεύτικης ιστορίας..."
2. Εξ ίσου αποκαλυπτικός ο αείμνηστος Κ. Τσάτσος (Ακαδημαικός, Καθηγητής Πανεπιστημίου, Φιλόσοφος και Πρόεδρος της Δημοκρατίας κατά τα έτη 1974-1980) στο βιβλίο του "Λογοδοσία Μιάς Ζωής" καταμαρτυρεί με μοναδική ειλικρίνεια και θάρρος:
"...Όταν έγινε το πολυτεχνείο, ούτε πήγα επι τόπου, ούτε συγκινήθηκα. Απο την πρώτη στιγμή κατάλαβα ότι αυτά τα πεζοδρομιακά ξεσπάσματα δεν κλονιζαν την δικτατορία και ότι όπως στα χρόνια της κατοχής, υποκρύπτανε κομμουνιστικές επιδιώξεις επικίνδυνες για το μέλλον...
...Εχω την συνείδηση μου ήσυχη ότι δεν συνηργησα στην κατασκευή του μύθου του Πολυτεχνείου. Λυπάμαι τα 5-6 παιδιά που σκοτώθησαν έξω και μακριά, διότι μεσα στο Πολυτεχνείο δεν σκοτώθηκε κανείς. Η σκληρότερη δικτατορία που ακολούθησε, θα διαρκούσε πολύ ακόμη, αν δεν την έρριχνε η εγκληματική ηλιθιότητα της αποπείρας κατά του Μακαρίου..."
Έτσι:
Σε λίγες μέρες θα δούμε πάλι, δυστυχώς, οδοφράγματα, αυτοκίνητ α να πυρπολούνται, περιουσίες να λεηλατούνται, σημαίες να βεβηλώνονται.. Και την κορύφωση της πορείας έξω από κει που τελειώνουν όλες οι ..."σοβαρές" διαδηλωσεις στην Ελλάδα. Την Αμερικανική πρεσβεία.
Ταυτόχρονα, "πολιτικούς", ηθοποιούς, καλλιτέχνες, συνδικαλιστές, δημοσιογράφους να τιμούν την "εξέγερση του Πολυτεχνείου" που χάρις αυτής επανήλθε η ..."Δημοκρατία" (του Ιωαννίδη) στην Ελλάδα, ενώ αρκετοί συμπολίτες μας θα σπεύσουν συν γυναιξί και τέκνοις, γονυκλινείς στην ασώματη κεφάλα του Σβορώνου συγχέοντες τους αναφερόμενους στην μαρμάρινη πλάκα (φοιτητές που έπεσαν επί κατοχής) με τους ανύπαρκτους νεκρούς σπουδαστές στο Πολυτεχνείο.
Δια πολλοστή φόρα η αγνή, ειλικρινής, ανιδιοτελής και υπέρμετρος αγάπη που έχουν οι νέοι προς την ελευθερία παραμένει ανεξάντλητο κεφάλαιο προς εκμετάλλευση.
Η δικη...
Έκθεσις Εισαγγελέως Κυριαζή:
"...Ολόκληρον το κτιριακόν συγκρότημα πλην του τελευταίου προς την οδόν Τοσίτσα οικοδομήματος, καθώς και οι πέριξ αυτού χώροι, προαύλια και κλιμακοστάσια, παρουσιάζουν όψιν γενικής λεηλασίας και εκτεταμένων φθορών. Ιδία αι φθοραί παρουσιάζονται εις τους τοίχους εσωτερικώς και εξωτερικώς, αι επιφάνειαι των οποίων γέμουν συνθημάτων και εμβλημάτων...
...Ενδεικτικώς τα αναγραφέντα συνθήματα, άτινα συνοδεύονται και με ρυπάνσεις δια διαφόρων χρωστικών ουσιών, έχουσιν ως ακολούθως: Λαοκρατία, Προλετάριε σήκω, Ζήτω το προλεταριάτο, Προλετάριοι της Ελλάδος ενωθήτε, ΚΚΕ, KNE, SS = US, σεξουαλική επανάσταση, κάτω η χούντα, θάνατος στον Παπαδόπουλο, παραιτήσου Παπαδόπουλε, θάνατος στο φασισμό, σπιούνοι φασίστες θα πεθάνετε, Χούντα στο απόσπασμα, έξω το NATO, ψωμί - παιδεία - ελευθερία, εργάτες, φοιτητές στον αγώνα, εργάτες - φοιτητές - αγρότες, όχι εκλογές, θάνατος στον ιμπεριαλισμό, ελευθερία - ισότητα - δικαιοσύνη, κάτω το κεφάλαιο και η γραφειοκρατία, ΕΣΑ = βασανιστές, έφτασε η ώρα σας καθάρματα, Έλληνες αντισταθήτε, Αμερικανοί σπίτια σας, απόψε πεθαίνει η Χούντα, επανάσταση λαέ, ζήτω ο ελληνικός απελευθερωτικός στρατός, ζήτω ο λαϊκός απελευθερωτικός στρατός, ζήτω η λαϊκή αντίσταση, κ.ά. ...
...Επίσης ο εσωτερικός χώρος των προαυλίων, των κλιμακοστασίων γέμει τεμαχίων εκ κατεστραμμένων ξύλινων επίπλων, πάσης φύσεως απορριμμάτων και ιχνών εσβεσμένων πυρών..."
Απολογία του Γ. Παπαδοπούλου (Απόσπασμα σχετικό προς τα συνθήματα Ψωμί παιδεία ελευθερία)
"...Ως προς το ψωμί, την οικονομίαν, παραλάβαμεν το εθνικόν εισόδημα εις τα 565 δολλάρια, και παραδώσαμε την διαχείρισιν της εξουσίας όταν ανετράπημεν εις 1.100.
Παραλάβαμεν τον προϋπολογισμόν της χώρας εις το ύψος των 29 δισεκατομμυρίων και παραδώσαμεν την αρχήν, με τον προϋπολογισμόν της χώρας εις 109 δισεκατομμύρια.
Παραλάβαμεν το συναλλαγματικόν απόθεμα της χώρας εις τα 200 εκατομμύρια δολλάρια και το παραδώσαμεν εις τον ένα δισεκατομμύριον πεντήκοντα εκατομμύρια δολλάρια...
Παιδεία! Δύο δισεκατομμύρια τετρακόσια εκατομμύρια ήσαν αι δαπάναι του προϋπολογισμού υπέρ της παιδείας όταν αναλάβομεν την αρχήν. Και παραδώσαμεν κονδύλιον εγγεγραμμένον εις τον προϋπολογισμόν ύψους 15 δισεκατομμυρίων.
Εξακόσιες είκοσι επτά ήσαν αι θέσεις των λειτουργών της ανωτάτης παιδείας, διότι δεν θα αναφερθώ εις την γενικήν, και ανεπτύξαμεν τας καθηγητικάς έδρας εις τον αριθμόν των εννεακοσίων εβδομήκοντα περίπου.
Δύο χιλιάδες εξακόσιοι ήσαν οι προβλεπόμενοι βοηθοί Καθηγητών, ως βοηθητικόν εκπαιδευτικόν προσωπικόν εις τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας, και όταν παραδώσαμεν την αρχήν αι νομοθετημέναι θέσεις ανήρχοντο εις έξι χιλιάδας επτακοσίας, εάν δεν με απατά η μνήμη, εξ αυτών δε είχε κατορθωθεί να συμπληρωθούν περί τας τέσσερεις χιλιάδας οκτακοσίας.
Εδιπλασιάσαμε τας δυναμένας να προσφερθώσι υπηρεσίας εκ μέρους των φοιτητικών λεσχών, εβελτιώσαμε το φοιτητικόν συσσίτιον. Εχορηγήσαμεν τα φοιτητικά δάνεια.
Εχορηγήσαμε δωρεάν τα συγγράματα προς τους φοιτητάς. Εν πάση δε περιπτώσει ολοκληρώσαμε την έννοιαν εις την πραγματικήν μορφήν της δωρεάν παιδείας εις τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα..."
Αντι Επιλογου...:
Οπως γράφει ο αείμνηστος Θ. Παπακωνσταντίνου στο βιβλίο του "Η Μεγάλη Περιπέτεια" εκδόσεις Κάκτος, σελίς 298, "...Θα έλθη όμως κάποτε η ωρα που η υπόθεση "Πολυτεχνείο" θα μελετάται απο τους ιστορικούς, τους κοινωνιολόγους και τους ψυχιάτρους ως μία απο τας χαρακτηριστικωτέρας αποδείξεις της ηθικής και πνευματικής καταπτώσεως της εποχής μας..."
Ιασων
Τελειωσα το Πολυτεχνειο τον Ιουνιο του 1974. Τοτε το ΕΜΠ δεν ειχε καμμια σχεσι με το σημερινο Σταλιγκραντ. Το τσιγγαναριο. Την αθλιοτητα, τον μηδενισμο που εμφανιζει το Πολυτεχνειο - Προπυργιο της κομουνιστικης αριστερας και των αναρχικων. Εχαιρε της διεθνους αναγνωρισεως σε ολο τον επιστημονικο κοσμο, οι Μηχανικοι γινοντουσαν ευκολοτατα δεκτοι στα Πανεπιστημια της Ευρωπης και της Αμερικης. Ενώ το ΜΙΤ κάθε χρονο ειχε διδακτορικους μηχανικους με υποτροφια από το ΕΜΠ.
Σημερα η καταντια του Πολυτεχνειου και το επιπεδο "απαιδειας" στην ανωτερα και ανωτατη λεγομενη εκπαιδευσι είναι τραγικο. Αυτό δεν οφειλεται σε ανικανοτητα ή σε μειωμενη ευφυια των σημερινων σπουδαστων, αλλα στην οργανωμενη και επιμελημενη αρνησι του κομμουνιστικου κρατικιστικου συστηματος να επιτρεψη στους νεους να αποκτησουν ουσιαστικη παιδεια.
Στον ολοκληρωτισμο της αναρχιας και της βιας ελεω ..."ασυλου".!
Αναιδεις λετσοι περιθωριακοι ντροπαλοι εραστες του ερυθρου ολοκληρωτισμου, του παραδεισου των γκουλαγκ, της ροζ πουα αριστερας βορειων προαστειων και των "υπερηφανων" οικολογων παριστανουν τους σπουδαστες και με καταληψεις αγριοτητες ψευδο-συνελευσεις και σταλινικες μεθοδους εκβιαζουν απαγορευουν στους σπουδαστες να μορφωθουν για να μην τους ..."εκμεταλλευθη το κεφαλαιο".!
Οι καθηγητες εκτος ελαχιστων εξειρεσεων ηρωικων προσωπικοτητων που αυτοθυσιαζονται χωρις κανενα οφελος, επιτρεπουν, ανεχονται και εκμεταλευονται αυτή την καταστασι.
Η πολιτειακη ηγεσια ανυπαρκτη...
Η πολιτικη "ελιτ" λαικιστικη ψοφοδεης αρλουμποειδης ανικανη...
Επειδη σε πολλες συγκεντρωσεις όταν γινονται συζητησεις για τα γεγονοτα του Πολυτεχνειου και οι συνομιλητες μου διαπιστωνουν ότι ημουν τελειοφοιτος στο Πολυτεχνειο την εποχη εκεινη, σπευδω παντοτε να διευκρινισω ότι δεν ημουν με τους "αυτοεγκλειστους" όπως δεν ηταν και η πλειονοτης των σπουδαστων του Ιδρυματος... Και διηγουμαι τα εξης…
Τα στοιχεία:
Η υπ’ αριθμόν 33437 αναφορά της συγκλήτου του Πολυτεχνείου της 11/10/1975, προς τον εισαγγελέα Δ. Τσεβάν, που επιβεβαιώνει ότι κανένας σπουδαστής δεν σκοτώθηκε κατά το τριήμερο.
Η μαρτυρία του πρυτάνεως του Ε.Μ.Π. Κωνσταντίνου Κονοφάγου στις 20/1/1975, στο πενταμελές εφετείο Αθηνών, ότι μέσα στο πολυτεχνείο δεν σκοτώθηκε κανείς φοιτητής και τα ίδια βεβαιώνει και στο βιβλίο του "Η Εξέγερση του Πολυτεχνείου" 1982 με την προσθήκη ότι ούτε κανείς άλλος πολίτης έχασε την ζωή του μέσα στο Πολυτεχνείο.
Μολονότι το Τεχνικό Επιμελητήριο της Ελλάδος απεφάσισε, κατόπιν εντολών του τότε υπουργού Δημοσίων Έργων και μετέπειτα Δικαιοσύνης Γ.Α. Μαγκάκη, να απονείμη «τιμητική σύνταξη» στις οικογένειες των σπουδαστών που «έχασαν την ζωή τους στο Πολυτεχνείο», ουδείς δικαιούμενος ή μαυροφορεμένη μητέρα ανευρέθη ή έλαβε την ανωτέρω σύνταξιν, που παρέμεινε τελικώς αζήτητη.
Στην μαρμάρινη πλάκα (την οποίαν απεκάλυψεν ως Πρωθυπουργός το 1988 ο Ανδρέας Παπανδρέου) και η οποία εναποτέθη πλησίον της μεγάλης ασώματης κεφάλας, στο χώρο ..."της θυσίας" στο Πολυτεχνείο, τελικώς έχουν αναγραφή δεκαοκτώ ονόματα με την μισοσβυσμένη πλην όμως αναγνώσιμη, διευκρινιστική περιγραφή, "Φοιτητές που έδωσαν την ζωή τους για τα ιδανικά της Εθνικής Αντίστασης 1941-1944". Δηλαδή ελλείψει, ευτυχώς, θυμάτων, στον αποκαλούμενο ..."ιερό χώρο" θυσίας της λογικής και της αλήθειας μάλλον, ή φανταστικών νεκρών αγωνιστών, επιστρατεύθησαν οι φοιτητές του ...1941-1942!!.
Τα ατυχή θύματα των γεγονότων του Νοεμβρίου 1973, που όλα τους σκοτώθησαν έξω και μακριά από το Πολυτεχνείο επιβεβαιώθησαν από το υπ αριθμόν 677/1975 παραπεμπτικό βούλευμα και την υπ αριθμόν 723/1975 απόφαση του πενταμελούς Εφετείου Αθηνών από τα οποία προέκυψε ότι οι πολίτες που σκοτώθησαν κατά το τριήμερο των συγκρούσεων είναι συνολικώς 23.
Όμως με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία κατόπιν εντολής του τότε υπουργού Δημόσιας τάξεως Γ. Σκουλαρίκη επαναφέρθη στην ενεργό υπηρεσία με τα εύσημα του αντιστασιακού και ανέλαβε αστυνομικός διευθυντής ο Γ. Σαμπάνης. Η έρευνα του αστυνομικού διευθυντού Γ. Σαμπάνη κατέληξε στην διαπίστωση ότι κατά το τριήμερο έχασαν την ζωή τους συνολικώς δώδεκα.
Τα ψεύδη:
Ο τότε δήμαρχος Ζωγράφου Δ. Μπέης εβεβαίωνε με μεγαλειώδη σοβαρότητα ότι οι νεκροί ήσαν τόσο πολλοί ώστε η χούντα τους έθαψε σε ...ομαδικούς τάφους με μπουλντόζες έξω από το νεκροταφείο του Ζωγράφου.
Η "θλιβερή" ιστορία της Ηλένια. Την πρώτη επέτειο του ..."Πολυτεχνείου", το 1974, ανάμεσα στα λουλούδια και τις φωτογραφίες υπαρκτών και ανύπαρκτων "νεκρών" που γέμισαν το πολύπαθες κτίριο, τις μάντρες, τις αυλές και τα κάγκελα του, ήταν και το σκίτσο μιας ωραιότατης κοπέλας. Δίπλα του, στο ίδιο κάγκελο υπήρχε ένα σημείωμα με τα εξής δακρύβρεχτα: "Την λένε Ηλένια Ασημακοπούλου. Είναι το κορίτσι μου. Χάθηκε το βράδυ της σφαγής. Κανένας δεν την ξανάδε. Πήγα σπίτι της αλλά έχουν χαθεί και οι γονείς της. Όποιος ξέρει για το μαρτυρικό τέλος της ας με πληροφορήσει".
Το "δράμα" το πήραν οι εφημερίδες, μία από αυτές, δε - η "Αυγή" - έγραψε, κατά λέξη, τα εξής κάτω από το σπαραξικάρδιο τίτλο: "ΤΙ ΑΠΟΓΙΝΕ Η ΗΛΕΝΙΑ ΜΟΥ; Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΕΝΟΣ ΑΓΟΡΙΟΥ ΠΟΥ ΨΑΧΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΟΥ" και τον υπότιτλο: "Ηλένια Ασημακοπούλου. Χτυπήθηκε στις 17 Νοέμβρη στη Στουρνάρα από σφαίρα. Τι απόγινε" λέει: "Χάθηκε το βράδυ της σφαγής. Κανένας δεν την ξανάδε. Πήγα σπίτι της αλλά έχουν χαθεί και οι γονείς της. Όποιος ξέρει για το μαρτυρικό τέλος της ας με πληροφορήσει". Ο νεαρός σπουδαστής εγκατέλειψε όλες αυτές τις μέρες τα μαθήματα του, τοποθέτησε, όπου νόμιζε καλύτερα στο χώρο του Πολυτεχνείου ένα σκίτσο της φτιαγμένο πριν από τα γεγονότα, προσθέτοντας την αγωνία του: "Τι απόγινε;". Το όνομα του νέου είναι Γιάννης Ηλιόπουλος της Ηλεκτρονικής Σχολής". Κατέληγε το άρθρο.
Σε λίγο όμως αποκαλύφθηκε πως το σκίτσο της "...δολοφονημένης" Ηλένιας - στο οποίο τόσοι φοιτητές και τόσες φοιτήτριες γονυπέτησαν δακρυσμένοι – είχε ληφθή από διαφήμιση σαμπουάν της αγγλικής εταιρίας "ΜΠΡΕΚ" και είχε δημοσιευθεί σε πολλά περιοδικά και στην αγγλική έκδοση του τριμηνιαίου "Βόγκ" (το σκίτσο της διαφημίσεως - είναι "παστέλ" - το φιλοτέχνησε ο Άγγλος ζωγράφος Νικόλας Ήγκον και ως μοντέλο ποζάρησε η Νεοζηλανδή Νάνσυ Κρίντλαντ, γνωστό και πανάκριβο φωτομοντέλο, που από ηλικίας 4 χρονών ζει στο Λονδίνο).
Μετά τη διαπίστωση της απάτης, πανικόβλητοι οι διοργανωτές του πανηγυριού έσπευσαν να παραπέμψουν σε δίκη τον Ηλιόπουλο - από το όνομα του φαίνεται ..."γέννησε" την Ηλένια - ο οποίος καταδικάστηκε (άρον - άρον, στις 18 / 2 / 75) σε φυλάκιση οκτώ μηνών....
Η πολιτική εκμετάλλευση.
Ισχυρίσθησαν οι επανακάμψαντες παλαιοί και νέοι πολιτικοί ότι χάρις σ’ αυτά τα γεγονότα ..."επανήλθε η Δημοκρατία στην Ελλάδα". Ενώ την 25η Νοεμβρίου 1973, με αφορμή τα γεγονότα αυτά ουσιαστικώς διεκόπη το εγχείρημα επιστροφής στην Δημοκρατία, ανετράπη η τότε μεταβατική κυβέρνηση Μαρκεζίνη (λόγω της αρνήσεως της, να επιτρέψει τον ελλιμενισμό του 6ου στόλου στην Ελευσίνα και την χρήση της αεροπορικής βάσεως στη Σούδα, κατά τον πόλεμο του Γιαμ Κιπούρ, τον Σεπτέμβριο του 1973.)
Και την εκτροπή συνέχισε το σκληρό δικτατορικό καθεστώς Δ. Ιωαννίδη. Το οποίο κατέρρευσε και παρέδωσε την εξουσία στους πολιτικούς μόνο με την τραγική εμπλοκή της Κύπρου στις 23 Ιουλίου του 1974, οκτώ μήνες περίπου μετά από τα γεγονότα του Πολυτεχνείου.
Ακόμη και η "Πανσπουδαστική" (όργανο του ΚΚΕ εξωτερικού) στο φύλλο υπ αριθμόν 8 έγραφε ότι "το Πολυτεχνείο ήταν έργο 350 πρακτόρων του Ρουφογάλη" τότε αρχηγού της ΚΥΠ.
Ενώ το ...θείον "βρέφος" (μεγαλούτσικο τότε) ο Λαλιώτης μέλος της συντονιστικής επιτροπής στην Αυγή της 17.11.1976 εδήλωνε ότι "Οι μάζες δεν είχαν καμιά διάθεση για αγωνιστική κινητοποίηση".
Η συντονιστική Επιτροπή
Η λεγόμενη συντονιστική επιτροπή με ανακοίνωση της 29ης Σεπτεμβρίου 1974, εβεβαίωνε ότι τα γεγονότα ήσαν ...μερικώς αυθόρμητα. "Το κίνημά μας είναι πολιτικό αλλά κομματικό. Ανάμεσά μας υπάρχουν πολλές τάσεις, αλλά καμιά από αυτές δεν ταυτίζεται με κανένα κόμμα"
Βεβαίως οι επικυρίαρχοι των γεγονότων του Πολυτεχνείου είναι διαχρονικώς οι ίδιοι. Οι διάφοροι αριστεριστές που προκάλεσαν και προκαλούν τους εμπρησμούς τις καταστροφές τις λεηλασίες ακόμη τότε και τις επιθέσεις εναντίον του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως και του κέντρου ΟΤΕ επί της Πατησιών.
Ενώ ταυτόχρονα διαιωνίζεται η ..."ευγενής" άμιλλα καπηλείας των γεγονότων του Πολυτεχνείου από όλα τα κόμματα μολονότι κανένα από αυτά ουσιαστικώς δεν υπήρξε πρωταγωνιστής.
Δηλωσεις Πολιτικων της εποχης εκεινης:
1. Ο Ευάγελλος Αβέρωφ Υπουργός Εθνικής Αμύνης, δηλώνει στο περιοδικό Επίκαιρα, τεύχος 562, την 10 Μαίου 1979.
"...Το πολυτεχνείο υπήρξε μία ευγενική θαραλλέα δημοκρατική εκδήλωση της Νεολαίας. Μόλις όμως εκδηλώθηκε και στέριωσε, κατα την τακτική που δίδαξε ο Λένιν, υπερφαλαγγίστηκε απο το ΚΚΕ και τα συνθήματα απο συνθήματα Δημοκρατίας έγιναν συνθήματα κομμουνισμού. Το πολυτεχνείο όχι μόνο δε έρριξε την Δικτατορία αλλα τη δυνάμωσε. Γιατί αυτό ήταν το έναυσμα που ωθησε πολλούς νέους αξιωματικούς λίγο πολύ απογοητευμένους απο την δικτατορία, να συσπειρωθούν γύρω απο τον Ιωαννίδη που ετοίμαζε συνομωσία αλλα δεν μπορούσε να την κάνη πράξη. Και έτσι επιβλήθηκε μια χειρότερη δικτατορία...
...Τιμώ λοιπόν ειλικρινά και βαθύτατα την πρωτοβουλία και τον ηρωισμό των νέων που ξεκίνησαν αυτό το κτύπημα.Αλλά για να το τιμήσω, νομίζω πως πρέπει να πω αυτό που πιστεύω οι είναι αλήθεια. Δεν είμαι διατεθειμένος λόγω επιμόνου συνθηματολογίας λογω ανυπάρκτων ..."πολυαρίθμων νεκρών" να βοηθήσω και εγώ στην θεσμοποίηση μια ψεύτικης ιστορίας..."
2. Εξ ίσου αποκαλυπτικός ο αείμνηστος Κ. Τσάτσος (Ακαδημαικός, Καθηγητής Πανεπιστημίου, Φιλόσοφος και Πρόεδρος της Δημοκρατίας κατά τα έτη 1974-1980) στο βιβλίο του "Λογοδοσία Μιάς Ζωής" καταμαρτυρεί με μοναδική ειλικρίνεια και θάρρος:
"...Όταν έγινε το πολυτεχνείο, ούτε πήγα επι τόπου, ούτε συγκινήθηκα. Απο την πρώτη στιγμή κατάλαβα ότι αυτά τα πεζοδρομιακά ξεσπάσματα δεν κλονιζαν την δικτατορία και ότι όπως στα χρόνια της κατοχής, υποκρύπτανε κομμουνιστικές επιδιώξεις επικίνδυνες για το μέλλον...
...Εχω την συνείδηση μου ήσυχη ότι δεν συνηργησα στην κατασκευή του μύθου του Πολυτεχνείου. Λυπάμαι τα 5-6 παιδιά που σκοτώθησαν έξω και μακριά, διότι μεσα στο Πολυτεχνείο δεν σκοτώθηκε κανείς. Η σκληρότερη δικτατορία που ακολούθησε, θα διαρκούσε πολύ ακόμη, αν δεν την έρριχνε η εγκληματική ηλιθιότητα της αποπείρας κατά του Μακαρίου..."
Έτσι:
Σε λίγες μέρες θα δούμε πάλι, δυστυχώς, οδοφράγματα, αυτοκίνητ α να πυρπολούνται, περιουσίες να λεηλατούνται, σημαίες να βεβηλώνονται.. Και την κορύφωση της πορείας έξω από κει που τελειώνουν όλες οι ..."σοβαρές" διαδηλωσεις στην Ελλάδα. Την Αμερικανική πρεσβεία.
Ταυτόχρονα, "πολιτικούς", ηθοποιούς, καλλιτέχνες, συνδικαλιστές, δημοσιογράφους να τιμούν την "εξέγερση του Πολυτεχνείου" που χάρις αυτής επανήλθε η ..."Δημοκρατία" (του Ιωαννίδη) στην Ελλάδα, ενώ αρκετοί συμπολίτες μας θα σπεύσουν συν γυναιξί και τέκνοις, γονυκλινείς στην ασώματη κεφάλα του Σβορώνου συγχέοντες τους αναφερόμενους στην μαρμάρινη πλάκα (φοιτητές που έπεσαν επί κατοχής) με τους ανύπαρκτους νεκρούς σπουδαστές στο Πολυτεχνείο.
Δια πολλοστή φόρα η αγνή, ειλικρινής, ανιδιοτελής και υπέρμετρος αγάπη που έχουν οι νέοι προς την ελευθερία παραμένει ανεξάντλητο κεφάλαιο προς εκμετάλλευση.
Η δικη...
Έκθεσις Εισαγγελέως Κυριαζή:
"...Ολόκληρον το κτιριακόν συγκρότημα πλην του τελευταίου προς την οδόν Τοσίτσα οικοδομήματος, καθώς και οι πέριξ αυτού χώροι, προαύλια και κλιμακοστάσια, παρουσιάζουν όψιν γενικής λεηλασίας και εκτεταμένων φθορών. Ιδία αι φθοραί παρουσιάζονται εις τους τοίχους εσωτερικώς και εξωτερικώς, αι επιφάνειαι των οποίων γέμουν συνθημάτων και εμβλημάτων...
...Ενδεικτικώς τα αναγραφέντα συνθήματα, άτινα συνοδεύονται και με ρυπάνσεις δια διαφόρων χρωστικών ουσιών, έχουσιν ως ακολούθως: Λαοκρατία, Προλετάριε σήκω, Ζήτω το προλεταριάτο, Προλετάριοι της Ελλάδος ενωθήτε, ΚΚΕ, KNE, SS = US, σεξουαλική επανάσταση, κάτω η χούντα, θάνατος στον Παπαδόπουλο, παραιτήσου Παπαδόπουλε, θάνατος στο φασισμό, σπιούνοι φασίστες θα πεθάνετε, Χούντα στο απόσπασμα, έξω το NATO, ψωμί - παιδεία - ελευθερία, εργάτες, φοιτητές στον αγώνα, εργάτες - φοιτητές - αγρότες, όχι εκλογές, θάνατος στον ιμπεριαλισμό, ελευθερία - ισότητα - δικαιοσύνη, κάτω το κεφάλαιο και η γραφειοκρατία, ΕΣΑ = βασανιστές, έφτασε η ώρα σας καθάρματα, Έλληνες αντισταθήτε, Αμερικανοί σπίτια σας, απόψε πεθαίνει η Χούντα, επανάσταση λαέ, ζήτω ο ελληνικός απελευθερωτικός στρατός, ζήτω ο λαϊκός απελευθερωτικός στρατός, ζήτω η λαϊκή αντίσταση, κ.ά. ...
...Επίσης ο εσωτερικός χώρος των προαυλίων, των κλιμακοστασίων γέμει τεμαχίων εκ κατεστραμμένων ξύλινων επίπλων, πάσης φύσεως απορριμμάτων και ιχνών εσβεσμένων πυρών..."
Απολογία του Γ. Παπαδοπούλου (Απόσπασμα σχετικό προς τα συνθήματα Ψωμί παιδεία ελευθερία)
"...Ως προς το ψωμί, την οικονομίαν, παραλάβαμεν το εθνικόν εισόδημα εις τα 565 δολλάρια, και παραδώσαμε την διαχείρισιν της εξουσίας όταν ανετράπημεν εις 1.100.
Παραλάβαμεν τον προϋπολογισμόν της χώρας εις το ύψος των 29 δισεκατομμυρίων και παραδώσαμεν την αρχήν, με τον προϋπολογισμόν της χώρας εις 109 δισεκατομμύρια.
Παραλάβαμεν το συναλλαγματικόν απόθεμα της χώρας εις τα 200 εκατομμύρια δολλάρια και το παραδώσαμεν εις τον ένα δισεκατομμύριον πεντήκοντα εκατομμύρια δολλάρια...
Παιδεία! Δύο δισεκατομμύρια τετρακόσια εκατομμύρια ήσαν αι δαπάναι του προϋπολογισμού υπέρ της παιδείας όταν αναλάβομεν την αρχήν. Και παραδώσαμεν κονδύλιον εγγεγραμμένον εις τον προϋπολογισμόν ύψους 15 δισεκατομμυρίων.
Εξακόσιες είκοσι επτά ήσαν αι θέσεις των λειτουργών της ανωτάτης παιδείας, διότι δεν θα αναφερθώ εις την γενικήν, και ανεπτύξαμεν τας καθηγητικάς έδρας εις τον αριθμόν των εννεακοσίων εβδομήκοντα περίπου.
Δύο χιλιάδες εξακόσιοι ήσαν οι προβλεπόμενοι βοηθοί Καθηγητών, ως βοηθητικόν εκπαιδευτικόν προσωπικόν εις τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας, και όταν παραδώσαμεν την αρχήν αι νομοθετημέναι θέσεις ανήρχοντο εις έξι χιλιάδας επτακοσίας, εάν δεν με απατά η μνήμη, εξ αυτών δε είχε κατορθωθεί να συμπληρωθούν περί τας τέσσερεις χιλιάδας οκτακοσίας.
Εδιπλασιάσαμε τας δυναμένας να προσφερθώσι υπηρεσίας εκ μέρους των φοιτητικών λεσχών, εβελτιώσαμε το φοιτητικόν συσσίτιον. Εχορηγήσαμεν τα φοιτητικά δάνεια.
Εχορηγήσαμε δωρεάν τα συγγράματα προς τους φοιτητάς. Εν πάση δε περιπτώσει ολοκληρώσαμε την έννοιαν εις την πραγματικήν μορφήν της δωρεάν παιδείας εις τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα..."
Αντι Επιλογου...:
Οπως γράφει ο αείμνηστος Θ. Παπακωνσταντίνου στο βιβλίο του "Η Μεγάλη Περιπέτεια" εκδόσεις Κάκτος, σελίς 298, "...Θα έλθη όμως κάποτε η ωρα που η υπόθεση "Πολυτεχνείο" θα μελετάται απο τους ιστορικούς, τους κοινωνιολόγους και τους ψυχιάτρους ως μία απο τας χαρακτηριστικωτέρας αποδείξεις της ηθικής και πνευματικής καταπτώσεως της εποχής μας..."
Ιασων
Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011
15 Νοεμβίου 1983
Κάποιοι σήμερα γιορτάζουν, κάποιοι άλλοι έχουν ξεχάσει, υπάρχουν όμως και μερικοί τελευταίοι πιστοί που ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΝ.
Εννιά χρόνια μετά την εισβολή του 1974, και συγκεκριμένα στις 15 Νοεμβρίου1983 η Τουρκία αποφασίζει να ανακηρύξει τα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου ως ανεξάρτητο κράτος με όνομα «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου». Ένα κράτος που στην αρχή αναγνωριστικέ μόνο από την Τουρκία και έπειτα και από κάποια άλλα ισλαμικά κράτη.
Σήμερα 37 χρόνια μετά την τραγική εισβολή του 1974 οι πολιτικοί μας έχουν το θράσος να συνομιλούν με ένα κράτος που στην ουσία δεν αναγνωρίζετε από κανένα άρα δεν υπάρχει. Για εμάς το πρόβλημα της Κύπρου είναι πρόβλημα εισβολής και κατοχής από την Τουρκία.
Σήμερα 37 χρόνια μετά είμαστε ακόμα εδώ και θα στηθούμε εμπόδιο στο ξεπούλημα της πατρίδας μας. Μπορεί πολλοί να έχουν ξεχάσει, ΟΧΙ εμείς. Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε αυτούς που λεηλάτησαν, σκότωσαν και βίασαν, αυτούς που κρατάνε την όμορφη μας Αμμόχωστο. Σαν Έλληνες και σαν Ανορθωσιάτες δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τον δρόμο που χάραξε ο Αυξεντίου, ο Μάτσης, ο Αντώνης Παπαδόπουλος, ο Ισαάκ και ο Σολωμού.
ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ ΠΟΥ ΦΕΥΓΟΥΝ
ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ…
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)