Η Ανόρθωση και το ΟΧΙ!

Το Ελληνικό Έθνος τιμά για ακόμη μία χρονιά το ΟΧΙ του Ιωάννη Μεταξά στους Ιταλούς για την κατάληψη της Ελλάδας από τα Ιταλικά Στρατεύματα. Ο Ελληνικός Στρατός έζησε ένδοξες στιγμές στα βουνά της Πίνδου κρατώντας τους επίδοξους κατακτητές μακριά. Στην εποχή όμως που ζούμε δεν θα γίνει καμία αναφορά στον Έλληνα Κυβερνήτη και στον σημαντικό ρόλο που έπαιξε στο να κρατήσει την Ελλάδα ακέραια. Θα μας πουν ακόμα πως η Αντίσταση έγινε από το ΚΚΕ λησμονώντας να αναφέρουν τις περίφημες ανακοινώσεις του κομμουνιστικού κόμματος που αποκάλεσε τον αγώνα των Ελλήνων ως «φασιστικό» και «κατακτητικό», καλώντας τα μέλη του να μην συμμετάσχουν.

Η Ανόρθωση δεν μπορούσε να απέχει από ένα τέτοιο γεγονός. Το σωματείο μας υπήρξε το κέντρο των Εθνικών εράνων και της περίθαλψης Ελλήνων προσφύγων στην Αμμόχωστο. Προσφέρθηκαν πολλές φορές οικογενειακά κειμήλια για την ενίσχυση του ταμείου του Εθνικού Εράνου. Αξίζει ιδιαίτερα να εξαρθεί πως μέσα στα χρόνια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου με απόφαση της «Επιτροπής Ανορθώσεως» διατέθηκε ολόκληρο το ταμείο του Σωματείου, 185 λίρες συνολικά, σαν ελάχιστη βοήθεια, σε εκείνους που αγωνίζονταν για την Λευτεριά της Ελλάδας.

Άξιο αναφοράς είναι και το γεγονός ότι ο τοποτηρητής του Αρχιεπισκοπικού Θρόνου και μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.κ. Λεόντιος επιλέγει το οίκημα της Ανόρθωσις για να  επιδώσει τους αργυρούς αρραβώνες σε όσους είχαν προσφέρει τους χρυσούς αρραβώνες τους για ανάγκες του Έθνους, στον έρανο που είχε διενεργηθεί στην Κύπρο.Η επιλογή αυτή ερμηνεύεται ως η αναγνώριση του πρωταγωνιστικού ρόλου της Ανόρθωσης στην επιτυχία του Εθνικού Εράνου, αλλά και στην ευρύτερη εθνική προσφορά της.

Η Ανόρθωση για ακόμη μια φορά έκανε το χρέος της προς την πατρίδα και τίμησε τους σκοπούς για τους οποίους ιδρύθηκε.Έτσι και εμείς έχουμε χρέος σήμερα να ακολουθήσουμε το λαμπρό παράδειγμα των προγόνων μας και να μην υποταχτούμε σε κανένα.Στην εποχή του ΝΑΙ, είμαστε εδώ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΟΛΩΝ για να φωνάξουμε ένα περήφανο ΟΧΙ που θα κρατήσει τους εχθρούς μας μακριά από την πατρίδα.

«Συνεστήθη εν Βαρωσίοις και υφίσταται από 30 Ιανουαρίου 1911, αναγνωστήριον υπό την επωνυμίαν Ανόρθωσις, επί της ηθικής αναπλάσεως, της ελληνικής μορφώσεως.....»



αποελ 0-0 ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ

ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ!

Μύθος 1ος: «Το ΟΧΙ το είπε ο λαός». Βεβαίως το ΟΧΙ το είπε και ο λαός, αφού όμως πρώτα το είχε πει ο Ιωάννης Μεταξάς. Άλλωστε, τον Ι. Μεταξά ξύπνησε στις 3 την νύχτα της 27ης προς την 28η Οκτωβρίου ο Ιταλός πρεσβευτής. Και ο Ι. Μεταξάς φάνηκε άξιος της πατρίδος. Η αλήθεια είναι, λοιπόν, ότι χωρίς τον Ι. Μεταξά το έπος του ’40 δεν θα γραφόταν ποτέ!

Μύθος 2ος: «Ο Μεταξάς, που ήταν «φασίστας», «γερμανόφιλος» κ.τ.λ., είπε το ΟΧΙ γιατί δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά. Αν δεν το ’λεγε, την επομένη θα τον ανέτρεπε ο λαός». Ωραίο το παραμύθι, αλλά την ώρα που θα ξυπνούσε ο ελληνικός λαός και μέχρι που να καταλάβει τι του γίνεται, οι Ιταλοί θα είχαν φθάσει στην Αθήνα. Ο Ι. Μεταξάς ήταν φλογερός πατριώτης και πραγματικός εθνικός ηγέτης, κι όποιος κι αν του ζητούσε να παραδώσει την Ελλάδα, είτε αυτός ήταν «φασίστας», είτε «κομμουνιστής», είτε «δημοκράτης», αυτός ΟΧΙ θα απαντούσε.

Μύθος 3ος: «Ο Ι. Μεταξάς ήταν τύραννος, δικτάτορας, καταπιεστής του λαού, έστελνε τον κόσμο εξορία κ.τ.λ.». Η αλήθεια είναι ότι το καθεστώς της 4ης Αυγούστου δεν επεβλήθη δια της βίας. Ο Ι. Μεταξάς ήταν πρωθυπουργός της Ελλάδος από την 13η Απριλίου 1936, με την σύμφωνη γνώμη των τότε πολιτικών κομμάτων, εκτός των κομμουνιστών. Από την ημέρα που ανέλαβε τις τύχες της χώρας, το ΚΚΕ προχώρησε σε δυναμικές ενέργειες, όπως διαδηλώσεις και απεργίες, που πάντα κατέληγαν σε αιματηρές συγκρούσεις με τον Στρατό και την Χωροφυλακή, προετοιμαζόμενο για την τελική αναμέτρηση. Εξήγγειλε δε, γενική απεργία για την 5η Αυγούστου, που θα εξελισσόταν σε επιχείρηση για την βίαιη κατάληψη της εξουσίας. Πιθανότατα, η 5η Αυγούστου θα έμενε στην Ιστορία ως ημέρα ενάρξεως ενός εμφυλίου πολέμου, όπως εκείνο τον καιρό στην Ισπανία. Όμως, μια ημέρα πριν, την 4ηΑυγούστου, τους πρόλαβε ο Ι. Μεταξάς και με δύο διατάγματα διέλυσε την βουλή και τα κόμματα, ανέστειλε και ορισμένα άρθρα του συντάγματος και έτσι αναίμακτα, επέβαλλε εθνικό καθεστώς. Μερικά από τα επιτεύγματα της 4ης Αυγούστου είναι τα ακόλουθα:

1ον) Πλήρης εξαφάνιση της ανεργίας.

2ον) Ίδρυση του ΙΚΑ και της Εργατικής Εστίας.

3ον) Καθιέρωση της αδείας μετ’ αποδοχών.

4ον) Καθιέρωση της 8ωρης εργασίας και των αμειβομένων υπερωριών.

5ον) Καθιέρωση της υποχρεωτικής αργίας της Κυριακής.

6ον) Καθιέρωση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας.

7ος) Επιβολή κατωτάτου ορίου μισθών και ημερομισθίων (το πολυσυζητημένο σήμερα «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα»).

8ον) Απαγόρευση της εργασίας ανηλίκων.

9ον) Καθιέρωση της Πρωτομαγιάς ως εθνικής εργατικής εορτής.

10ον) Δημιουργία κρατικών παιδικών σταθμών.

11ον) Διαγραφή των αγροτικών χρεών.

12ον) Δωρεάν εισιτήρια –μέσω της Εργατικής Εστίας- στους εργάτες, για θέατρα, κινηματογράφους κ.α. εκδηλώσεις.

13ον) Πλήρης αναδιοργάνωση και εξοπλισμός των Ενόπλων Δυνάμεων – τα αποτελέσματα φάνηκαν το ’40.

14ον) Κατασκευή των οχυρών και της περίφημης «Γραμμής Μεταξά».

15ον) Εξαφάνιση του κομμουνισμού και της πολιτικάντικης φαυλοκρατίας – επίτευξη της εθνικής ενότητος των Ελλήνων.

16ον) Ίδρυση της ΕΟΝ και εθνική διαπαιδαγώγηση της νεολαίας, που έγραψε το έπος του ’40. Και άλλα πολλά…

Μύθος 4ος: Ο ελληνικός λαός πολέμησε κατά του φασισμού». Πως μπορεί όμως να έγινε αυτό, από την στιγμή που και στην Ελλάδα υπήρχε «φασιστικό» καθεστώς, όπως αποκαλούν την 4η Αυγούστου οι αδιόρθωτοι μυθομανείς; Πολέμησε ο ένας φασισμός κατά του άλλου; Και εν τέλει, με την λογική αυτή και οι Ιταλοί μπορούν να πουν ότι το ’40 πολέμησαν κατά του (ελληνικού) φασισμού. Η αλήθεια είναι ότι οι Έλληνες πολέμησαν υπέρ βωμών και εστιών, κι όχι υπέρ ή κατά της οποιασδήποτε ιδεολογίας. Ο πόλεμος που εξαπόλυσε ο Μουσολίνι ήταν κατακτητικός, όχι ιδεολογικός.

Μύθος 5ος: «Όλοι οι Έλληνες πολέμησαν τον εισβολέα σαν μια γροθιά». Ναι, όλοι οι Έλληνες πλην των κομμουνιστών. Οι οποίοι κομμουνισταί ήσαν εκείνη την εποχή δέσμιοι του συμφώνου Ρίμπεντροπ-Μολότωφ και σαμποτάρισαν ανοιχτά τον επικό αγώνα του Έθνους: «Ο Μεταξάς από την πρώτη στιγμή έκανε πόλεμο φασιστικό, κατακτητικό… Τι ζητάμε στην Αλβανία; Που μας πάνε; Ο λαός μας δε θέλει δεύτερο Σαγγάριο» κ.τ.λ..

Να κρατήσουμε, λοιπόν, το πραγματικό μήνυμα του ΟΧΙ, απαλλαγμένο από τους μύθους της αντιλαϊκής και εθνοπροδοτικής αριστεράτζας, να θυμόμαστε και να τιμούμε τον πατέρα του ΟΧΙ, Ι. Μεταξά. Ενός ΟΧΙ, που είναι στην σημερινή εποχή της καταλύσεως της εθνικής μας κυριαρχίας από τους διεθνείς τοκογλύφους, περισσότερο επίκαιρο παρά ποτέ!

πηγή: http://www.xagr.net/

Οκτωβριανά

"Στις 8 Μαΐου 1921 υποβλήθηκε από μέρους των Κυπρίων υπόμνημα στον τότε Υπουργό των Αποικιών Τσώρτσιλ, με το οποίο ζητούσαν να γίνει δημοψήφισμα στο νησί και να ρυθμιστεί η ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Το υπόμνημα και όλα τα άλλα ψηφίσματα που ακολούθησαν απορρίφτηκαν από τους Άγγλους. Μάλιστα στον εορτασμό της 25ης Μαρτίου η αγγλική διοίκηση δημιούργησε επεισόδια. Στο κυπριακό κοινοβούλιο οι καταψηφίσεις των κυπριακών αιτημάτων από τους Άγγλους και τους Τούρκους αντιπροσώπους εμπόδιζε πάντοτε την προώθηση της επιθυμητής λύσης του ζητήματος.

Τον Μάρτιο του 1922 ιδρύεται η «Εθνική Οργάνωση Κύπρου», που αποβλέπει στην ενοποίηση και στο συντονισμό των αγώνων του κυπριακού λαού.

Οι Άγγλοι προσπαθούν κι αυτοί πεισματικά να μειώσουν το εθνικό φρόνημα των Κυπρίων και να αλλοιώσουν την εθνική τους συνείδηση. Ο ανθέλληνας αρμοστής της νήσου Στήβενσον καταβάλλει κάθε προσπάθεια προς την κατεύθυνση αυτή. Βρίσκει συμπαραστάτη του και το συντηρητικό υπουργό των Αποικιών και αντί ανεξαρτησίας σφίγγει περισσότερο τα δεσμά των Κυπρίων. Την 1η Μαΐου 1925 στην πλατεία της Λευκωσίας ο διοικητής της πόλης διαβάζει τα βασιλικά διατάγματα με τα οποία η Κύπρος αντί να ενωθεί με την Ελλάδα, κηρυσσόταν αγγλική αποικία και η μέχρι τώρα αρμοστεία ονομαζόταν «κυβέρνηση».

Ο Αρχιεπίσκοπος και το Εθνικό Συμβούλιο Κύπρου κατέθεσαν αμέσως εντονότατες διαμαρτυρίες, δηλώνοντας για ακόμη μια φορά πως διακαής πόθος των Κυπρίων ήταν και θα είναι η ένωσή τους με την Ελλάδα. Αντίγραφα των διαμαρτυριών αυτών στάλθηκαν και στο αγγλικό κοινοβούλιο, το οποίο, φυσικά και όπως ήταν επόμενο, τα απέρριψε. Ο Άμερυ δήλωσε ωμά: «Οφείλετε σαφώς να εννοήσετε ότι, καθώς σας υπεδείχθη κατ’ επανάληψιν, το ζήτημα της ενώσεως έκλεισεν οριστικώς και δε δύναται να ανοιχθή εκ νέου».

Το Εθνικό Συμβούλιο και πάλι αντέδρασε στις αποφάσεις του Άμερυ και στις 28 Ιουνίου απάντησε: «…Θα θέλαμε να λάβετε σοβαρά υπόψη σας ότι το ζήτημα της εθνικής αποκατάστασης ενός δούλου λαού δεν τερματίζεται μονομερώς με αρνητικές δηλώσεις των κρατούντων, οι οποίες όσο περισσότερο κατηγορηματικές είναι, τόσο πιο πολύ προκαλούν τη δυσφορία και εξεγείρουν την εθνική συνείδηση του αδικούμενου λαού». Παρά ταύτα όμως οι αρμοδιότητες και οι δικαιοδοσίες του άγγλου αρμοστή ενισχύονται. Διοικητικές και νομοθετικές εξουσίες συγκεντρώνονται στα χέρια του και η αγγλική παρασκηνιακή προσπάθεια για τη διάσπαση της ενότητας του κυπριακού λαού γίνεται πιο έντονη. Οι Κύπριοι όμως δεν κάμπτονται, επιμένουν στους ασταμάτητους αγώνες τους και καταφέρνουν να απομακρυνθεί από τον τόπο τους ο σκληρός και ισχυρογνώμων Στήβενσον, αντικαθιστούμενος από τον σερ Ρόναλντ Στορρς.

Τους φόρους που δικαιούνταν να εισπράττουν οι Τούρκοι συνεχίζουν τώρα να τους συγκεντρώνουν οι Άγγλοι, οι οποίοι, βάσει των αγγλοτουρκικών συνθηκών, υποχρεούνταν να τους αποστέλνουν στα ταμεία του σουλτάνου στην Κωνσταντινούπολη.

Οι Άγγλοι όμως τους φόρους αυτούς που ανέρχονται σε 100 περίπου χιλιάδες λίρες τον χρόνο, δεν τους αποστέλνουν άλλο στο σουλτάνο, αλλά τους κρατούν οι ίδιοι, «για να μειώσουν τις τουρκικές οφειλές προς το αγγλικό θησαυροφυλάκιο».

Στις εκδηλώσεις που οργάνωσαν οι Άγγλοι το 1928 για τον εορτασμό της συμπλήρωσης 50ετίας από την έναρξη της αγγλικής κατοχής στο νησί, οι Κύπριοι βουλευτές, η Ιερά Σύνοδος και ο δήμαρχος Λευκωσίας υπέγραψαν στις 6 Μαρτίου προκήρυξη διαμαρτυρίας για τη συνεχιζόμενη αγγλική κατοχή, στην οποία υπογράμμιζαν για άλλη μια φορά την ως τώρα πολύπλευρα και πολύτροπα εκδηλωθείσα πάνδημη επιθυμία του κυπριακού λαού για ανεξαρτησία και ένωση με την Ελλάδα. Σύσσωμος δε ο κυπριακός λαός απέσχε των εορταστικών αυτών εκδηλώσεων των Άγγλων.

Τον ίδιο όμως χρόνο ο Ελευθέριος Βενιζέλος αναγκάζεται εκ των πραγμάτων να δηλώσει στη Ρώμη πως: «Ύστερα από τη συνθήκη της Λωζάνης δεν υπάρχει πια κυπριακό ζήτημα ανάμεσα Ελλάδας και Αγγλίας, αλλά ανάμεσα κυπριακού λαού και Αγγλίας». Παρά την αισθητή υποχώρηση του Βενιζέλου φαίνεται καθαρά στη δήλωσή του ότι οπωσδήποτε υπάρχει «κυπριακό ζήτημα». Απλώς το κέντρο βάρους του μετατίθεται προς το παρόν α’ άλλο σημείο.

Στις 20 Φεβρουαρίου 1930 ο υπουργός των Αποικιών Σχιλς επισκέπτεται την Κύπρο και δηλώνει για άλλη μια φορά ξεκάθαρα: «Δεν υπάρχει ζήτημα ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα».

Ο Κυπριακός λαός αγανακτεί. Οι Άγγλοι προχωρούν περισσότερο. Ο μέγας αρμοστής Στορρς στην επίσημη έκθεσή του προς το Υπουργείο Αποικιών το 1931 δήλωνε: «Ο μόνος τρόπος, για να παραλύσουμε το εδώ ενωτικό κίνημα, είναι να άρουμε τελειωτικά και τη σκιά της ένωσης από τον ορίζοντα της Κύπρου».

Οι Κύπριοι, μαθαίνοντας τις απόψεις του Στορρς και αγανακτισμένοι από τις νέες φορολογικές επιβαρύνσεις, εξανίστανται. Η αγανάκτησή τους αποκορυφώνεται και διοργανώνουν μεγάλο συλλαλητήριο στην Αμμόχωστο τον Αύγουστο του 1931, για αποδοκιμασία του υπουργού Στορρς. Μυριάδες στόματα βροντοφωνάζουν: «Κάτω οι Άγγλοι». Τα συνθήματα «Ζήτω η Ένωση» και «Ζήτω η Ελευθερία» δονούν τους αιθέρες της Μεγαλονήσου.

Θερμοί πατριώτες περιτρέχουν τις πόλεις και τα χωριά, εκφωνούν πατριωτικούς λόγους και εμψυχώνουν τον λαό. Η αναζωπύρωση του φιλελεύθερου φρονήματος παίρνει τεράστιες διαστάσεις. Στις εκκλησίες ψέλνονται δεήσεις. Οι συζητήσεις είναι παντού έντονες. Η ατμόσφαιρα είναι ηλεκτρισμένη. Την εποχή αυτή συζητιέται ο προϋπολογισμός του νησιού στη βουλή. Η ελληνική πλειονότητα όμως καταψηφίζεται από τις ενωμένες ψήφους των τούρκων και των άγγλων διορισμένων βουλευτών. Οι Κύπριοι μποϋκοτάρουν τα αγγλικά προϊόντα και αρνούνται να πληρώσουν φόρους.

Στις 21 Οκτωβρίου 1931 τρεις ελληνοκύπριοι βουλευτές μιλούν στο συγκεντρωμένο μπροστά στο κυβερνείο της Λευκωσίας πλήθος, το οποίο διαμαρτύρεται κατά των άγγλων και ζητά τον κυβερνήτη να βγει στον εξώστη και να απαντήσει στο πλήθος. Όλα προμηνύουν θύελλα. Η οργή του λαού ξεσπά. Οι πρώτες πέτρες ρίχνονται κατά του κυβερνείου και πολλά τζάμια θρυμματίζονται. Ο αγανακτισμένος λαός ορμά στο κτίριο και του βάζει φωτιά. Ο άγγλος κυβερνήτης και οι ακόλουθοί του κατορθώνουν να ξεφύγουν κρυφά. Το κυβερνείο καίγεται. Η επανάσταση ξεσπά. Οι καμπάνες κτυπούν. Η γαλανόλευκη κυματίζει παντού.

Η χαρά των Κυπρίων δεν κράτησε όμως πολύ. Την άλλη κιόλας μέρα καταφθάνει αποικιακός στρατός και καταπνίγει την επανάσταση. Οι σκλάβοι χτυπούν τους σκλάβους. Οι δούλοι τους υπόδουλους. Τρεις χιλιάδες φυλακίζονται. Οι ποινές που τους επιβάλλονται είναι βαριές. Φθάνουν μέχρι και τα δέκα χρόνια κάθειρξης. Οι επίσκοποι, που θεωρούνται υπεύθυνοι για την εξέγερση, εξορίζονται. Κάθε τι που θυμίζει στους Κύπριους Ελλάδα απαγορεύεται.

Παρ’ ότι όμως η πρώτη δυναμική φάση της πάλης για τη λευτεριά των Κυπρίων χάθηκε, εντούτοις η 21 Οκτωβρίου 1931 θα μείνει στην ιστορία σαν μέρα έναρξης των δυναμικών αγώνων για την ένωση της Μεγαλονήσου με την Ελλάδα, που δεν θα σταματήσουν ποτέ, πριν ολοκληρωθεί ο πάνδημος πόθος των πολυδοκιμασμένων αδελφών μας.

Η Ανόρθωση δεν μπορούσε βέβαια να λείπει από ένα τόσο σημαντικό γεγονός. Τα μέλη του συλλόγου φώναξαν παρών σε ακόμα μια εθνική μάχη . Οι Άγγλοι ενοχλούνται. Και στις 11 Φεβρουαρίου 1932, με εντολή του Διοικητή Αμμοχώστου το σωματείο «Ανόρθωσις» κλείνει τις πόρτες του. Έντονες οι αντιδράσεις. Κάτω από τις πιέσεις του Διοικητικού Συμβουλίου και τις διαμαρτυρίες των μελών του σωματείου, επιτυγχάνεται η επαναλειτουργία του. Η Ανόρθωση όμως, είναι ήδη μια ενοχλητική παρουσία για τους αποικιοκράτες. Και θα φροντίσουν αρκετές φορές στην συνέχεια, να δείξουν πόσο τους ενοχλούσε.

Η διαταγή για το κλείσιμο του σωματείου.

ΠΑΡΑΙΤΗΣΟΥ

Τρεις μήνες μετά και το πόρισμα της διερευνητικής επιτροπής εκδόθηκε. Το συμπεράσματα είναι ξεκάθαρα. Ο Πρόεδρος Χριστόφιας έχει σοβαρότατες ευθύνες για την τραγωδία στο Μαρί, στις 11 Ιουλίου 2011. Πλέον ο πρόεδρος της «Δημοκρατίας» δεν έχει καμία δικαιολογία. Το πόρισμα που περίμεναν στο ΑΚΕΛ με τόση ανυπομονησία εκδόθηκε και δείχνει ξεκάθαρα τους δολοφόνους των 13 παλληκαριών. Αρκετά κοροϊδεψαν τον Κυπριακό λαό, έχει φτάσει πλέον η ώρα να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Και θα τις αναλάβουν μόνο εφ’όσον παραιτηθούν και βρεθούν πίσω από το κελί. Μόνο τότε θα ησυχάσει η ψυχή των 13 που δολοφονηθήκαν , μόνο τότε θα ησυχάσουν οι συγγενείς αλλά και ολόκληρος ο λαός. ΜΟΝΟ όταν βρεθούν οι ενόχοι πίσω από τα κάγκελα της φυλακής.

Εμείς ως Blue Hools θεωρήσαμε εξ’αρχής ότι ο Χριστόφιας πρέπει να παραιτηθεί. Δηλώσαμε την αμέριστη συμπαράσταση μας στους συγγενείς και βρεθήκαμε έξω από το Προεδρικό για να δείξουμε στην μπολσεβική νεολαία και στους τσοπάνους της πως υπάρχουν ακόμη Έλληνες που δεν ξεχνούν και που δεν ξεπουλιούνται. Τώρα 3 μήνες μετά, τα λόγια είναι φτώχεια. ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΡΙΣΤΟΦΙΑ ΑΠΟ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ» και την απονομή της δικαιοσύνης για τους υπεύθυνους της τραγωδίας.

Εμείς θα είμαστε σε κάθε εκδήλωση έξω από το προεδρικό μέχρι να παραιτηθούν και να βρεθουν στο κελί οι ενόχοι. Οι 13 λεβέντες δεν θα ξεχαστούν, θα παραμείνουν για πάντα στο μυαλό μας και η μνήμη τους θα τιμάτε όπως τους αρμόζει,σαν ήρωες.

Τέλος να εκφράσουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στους συγγενείς των θυμάτων και να τους υποσχεθούμε πως στον αγώνα για δικαίωση δεν θα είναι μόνοι.

Υ.Γ. Χριστόφια μόνος έμεινες.Να οι ωραίοι ΈΛΛΗΝΕΣ.

αλκή 1-3 ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ